Bu çalışmanın temel amacı, akranlarına ilişkin bazı değişkenler, aile yapılarının ve bazı demografik değişkenlerin ergenlerin yalnızlık düzeylerini ne kadar yordadıklarını incelemektir. Akranlarıyla ilgili değişkenler, arkadaş sayısı, akranları tarafından kabul edilmeyi algılama, kendini açma, yakınlık, karşıtlık, karşı ve aynı cinsle olan ilişkiden alınan doyum, akran baskısı ve etkisidir. Aile yapılarıyla ilgili değişkenler ise iletişim, birlik, yönetim, yetkinlik ve duygusal bağlamdır. Demografik değişkenler, anne-babanın eğitim düzeyi, kardeş sayısı ve doğum sırasıdır. Bu araştırmanın örneklemi, farklı sosyo ekonomik düzeylerden seçilmiş Ankara-Türkiye'deki sekiz farklı okulun lise birinci sınıfına giden 756 öğrenciden oluşmaktadır.Yalnızlığın yordayıcılannı belirlemek amacıyla tüm değişkenler katılarak Çok Yönlü Regrasyon analizi yapılmıştır. Üç set birlikte yalnızlık değişkenin %42 sini açıklamaktadır. Analiz sonuçlan yalnızlığı, akran ilişkileri %35, aile yapılan %15, demografik değişkenlerse %04, açıkladığım göstermektedir. Akran ilişkileri ile ilgili 19 bireysel değişkenlerden, karşı ve aynı cinsle olan ilişkilerden alınan doyum, akran baskısı, akran etkisi ve yakınlığın; aile yapılan setinin alt değişkenlerinde iletişimin yalnızlıkla anlamlı ilişkili olduğu bulunmuştur. Demografik değişkenler setinin alt değişkenlerinde yalnızlıkla anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Cinsiyet açısından yalnızlık anlamlı düzeyde farklılık gösterdiğinden dolayı kız ve erkekler için ayn ayn Çok Yönlü Regrasyon Analizi yapılmıştır. Bu analiz sonuçlarında tüm değişkenlerin kızlarda %43, erkeklerde %45 yalnızlığı açıkladığı bulunmuştur. Kızlarda ve erkeklerde değişken setlerin yalnızlığı açıklama sıralaması aynı bulunmuştur. Ancak kızlarda demografik değişken setinin yalnızlığı anlamlı derecede yordamadığı bulunmuştur. Bu çalışmanın sınırlılıkları içerisinde, akran ilişkilerinin ergenlerin yalnızlık düzeylerinde en iyi yordayıcı olduğu sonucuna varılabilir.