Bu araştırmada lise öğrencilerinin aile destek düzeyi, cinsiyet, anne-baba eğitim düzeyi, ailenin ekonomik durumu, kardeş sayısı, sınıf düzeyi bağımsız değişkenlerinin yalnızlık düzeyi ve denetim odağına etkisi incelenmiştir. Bu araştırma tarama modeline uygun olarak yapılmıştır. Araştırmanın evreni, 1999-2000 öğretim yılında Konya il merkezindeki liselerde eğitim gören 9. ve 11. sınıf lise öğrencileridir. Araştırmanın örneklemi Konya il merkezindeki Konya Lisesi, Erbil Koru Lisesi ve Cemil Keleşoğlu Lisesi 9. ve 11. sınıf lise öğrencileri arasından tesadüfi örnekleme yolu ile seçilen 150 kişiden oluşmaktadır. Verilerin toplanmasında, Aile Destek Ölçeği, UÇLA Yalnızlık Ölçeği ve Rotter Denetim Odağı Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde bağımsız t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), korelasyon katsayısı, frekans, aritmetik ortalama ve standart sapma istatistiksel işlemleri kullanılmış, manidarlık düzeyi a 0,05 olarak benimsenmiştir. Araştırmanın bulguları; eğitim seviyesi düşük olan babaların çocuklarının yalnızlık düzeyinin, eğitim seviyesi yüksek olanlardan daha yüksek olduğunu, eğitim seviyesi yüksek olan annelerin çocuklarının eğitim seviyesi düşük olanlardan daha fazla dıştan denetimli olduğunu, 9. sınıf lise öğrencilerinin 11. sınıf lise öğrencilerine göre daha yalnız olduğunu, aile destek düzeyi arttıkça lise öğrencilerinin yalnızlık düzeyinin önemli derecede azaldığını, lise öğrencilerinin aile destek düzeyi arttıkça dıştan denetimlilik düzeyinin azaldığını, fakat içten denetimin arttığını, lise öğrencilerinin yalnızlık düzeyi ile dıştan denetimlilik düzeyleri arasında bir ilişki bulunmadığını, fakat içten denetimle ters yönlü bir ilişkinin varlığını ortaya koymaktadır. Araştırmanın bulguları doğrultusunda öneriler geliştirilmiştir.