Bu araştırmanın amacı, Trabzon'un çeşitli liselerinin son sınıfında öğrenim gören yüksek öğretim için özel bir dershaneye devam eden 15-18 yaşları arasındaki öğrencilerin uyum düzeylerinin belirlenmesi ve uyum sorunlarının çözümlenmesinde grup rehberliğinin etkisinin incelenmesidir. Bu çalışma Trabzon'da özel Zorlu Final Dershanesine devam eden 377 öğrenci üzerinde yapılmıştır. Araştırmada deneysel yöntem kullanılmıştır. Araştırma için uyum seviyeleri düşük olan gönüllü öğrencilerden iki deney grubu seçilmiştir. Birinci deney grubu sözel bölümden 10 kız ve 10 erkek öğrenci olmak üzere 20 öğrenciden ve ikinci deney grubu ise sayısal bölümden 10 kız ve 10 erkek olmak üzere 20 öğrenciden oluşturulmuştur. Buna ek olarak iki kontrol grubu seçilmiştir. Her bir kontrol grubu 10 erkek ve 10 kız olmak üzere 20 öğrenciden oluşturulmuştur. İlk olarak Özgüven tarafından geliştirilen Hacettepe Kişilik Envanteri bütün öğrencilere uygulanmış ve test sonuçlarına göre deney ve kontrol grupları seçilmiştir.. Öğrencilerin % 51,4'nün uyum seviyelerinin yüksek ve diğerlerinin ise düşük olduğu bulunmuştur. Düşük uyum seviyesine sahip öğrencilerin % 47'si kız % 53'ü ise erkek olarak belirlenmiştir. T-testi sonuçları genel uyum düzeylerine göre kız ve erkek öğrenciler arasında ve sözel ile sayısal bölümle arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıkların olmadığım göstermiştir. Öğrencilerin uyum seviyelerinin belirlenmesinden sonra deneysel çalışma başlatılmıştır. Grup rehberliği programı haftada bir kez olacak şekilde ayrı ayrı 10 oturum boyunca deney gruplarına uygulanmıştır. Kontrol gruplarına hiçbir rehberlik yardımı yapılmamıştır. Deney tamamlandıktan sonra Hacettepe Kişilik Envanteri tüm gruplara tekrar uygulanmıştır. T-testi sonuçlan envanterin ikinci uygulaması lehine istatistiksel olarak anlamlı farklılıkların olduğunu göstermiştir. Fakat envanterin iki uygulaması arasında kontrol gruplarında anlamlı bir farklılık olmamıştır.. Analiz sonuçları ikinci uygulamaya göre deney grupları lehine deney ve kontrol grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıkların bulunduğunu göstermiştir. Bu sonuçlara göre grup rehberliği programının deney grupları üzerinde öğrencilerin uyum seviyelerini artırdığı söylenebilmiştir. Diğer bir bulgu ise sayısal deney grubundaki grup rehberliği uygulamalarının olumlu etkisinin sözel gruptan daha fazla olduğu bulunmuştur.