Bu tezde, dünyada, politik, ekonomik, sosyal ve kültürel olarak önemli bir yere sahip olan, Avrupa Birliği'ndeki demografik değişimlerden yola çıktım. Birlik içinde, toplam doğurganlık oranı düşmekte, nüfus yaşlanmakta, ortalama yaşam süresi uzamakta ve dolayısıyla 25 yaş altındaki gençlerin sayısı azalmaktadır. Kamu harcamaları da buna bağlı olarak artmaktadır. Bu değişimler, bir çok alanda çalışmalar yapılmasını zorunlu hale getirmiştir. Gençlik Politikası ise 1990'lı yılların sonlarında bu bağlamda ortaya çıkmıştır. Bu çalışmada, Birlik içinde ortak bir gençlik politikasının oluşturulması süreci, gençler için Beyaz Kitap, AB Eğitim ve Gençlik Programları, Avrupa Konseyi ve Birleşmiş Milletlerin gençlik politikasının oluşumuna etkileri, Lizbon Deklerasyonu ve genç ele alınmıştır. Bu çalışmamda, Birlik içinde, gençlik politikasının bir çok politika ile birlikte işbirliği halinde yürütülmesi ve gelecekteki muhtemel değişimlere karşı daha sağlam bir yapının oluşturulması için gençlik politikalarına daha fazla önem verilmesi gerektiğini savunmaktayım. Türkiye, Birliğe üye ülkelerle karşılaştırıldığında büyük bir genç nüfusa sahiptir. Türkiye'de de, son on yılda, gençlikle ilgili konular daha fazla gündeme gelmeye ve önemli boyutlarda tartışılmaya başlanmıştır. Türkiye, Birliğe üye olmamasına rağmen, Birlik'in eğitim ve gençlik programlarından yararlanmaktadır. Her ne kadar, Türk Ulusal Ajansı kurulmuş, bu alanda çalışmalar hızlanmış ve sivil toplumda hareketlilik başlamışsa da, bu alanda ulusal bir politikanın olmaması çalışmaları yavaşlatmaktadır. Gençlik, daha örgütlü bir şekilde hareket etmeli ve yapılan faaliyetler sadece merkezi yönetimlerce değil yerel yönetimlerce de desteklenmelidir.