Bu tezde neo-liberal “tüketim toplumunun” etkisi altında Zeytinburnu gençliğinde, orta sınıfın “taklitçiliği”, “suçluluk”, uyuşturucu satıcılığı ve “clubber”lık olarak ortaya çıkan yeni öznellik biçimlerini inceledim. Zeytinburnulu gençlerin, kanaatkarlık etrafında biçimlenen eski işçi sınıfı kültüründen kopmaları ve modernite olarak adlandırabileceğimiz tarihsel sahneye girme arzuları üzerinde durdum. Hem çalışma ve maaş süreçlerinden hem de “şehir kültüründen” dışlanan Zeytinburnu gençliğinin hayatlarının nasıl “artık ve/veya harcanmış hayatlara” dönüştüğünü tartıştım. Neo-liberal “tüketim toplumunun” “artık ve /veya harcanmışlık” üretimi ile Zeytinburnu gençliğinin “ayrıcalıklı yerlerde” olma arzusu arasındaki örtüşmenin Zeytinburnulu gençlerin (özellikle erkeklerin) hayatlarını “artık ve/veya harcanmış hayatlara” dönüştürdüğünü savundum.