Bu tezde, 6-24 Ocak, 1993 tarihlerdeki "Ankara Belediyesi 3. Yeni Müzik Festivali" sırasında yapılmış bir alan çalışması değerlendirilerek, dönemin sosyo-ekonomik koşulları ile, aynı dönemin kültür etkinlikleri arasındaki etki leşim incelenecektir. Kendine "yeni" sıfatını uygun gören bir kültür etkinliği belirli bir toplumsal değişim dönemiyle özdeşleşme çabasında olduğunu yansıtmaktadır. Bu tür etkinlikler, özellikle saptanmış bir izleyici kitlesine, belirli ölçütlere göre belirlenmiş özel bir seçkinler grubunun kültürel ürünlerini sunarlar. Bu sunuşta, amaca uygun bir üslup kullanmaya özen gösterirler. Etkinliklerin finansmanım sunulan ürünlerin genel kimliğine uygun bir "iktidar"dan elde etmeye çalışırlar. Yeni bir akımı başlatan bir seçkinler grubu, başlangıçta, bir marjinalleşme sürecinden geçecektir. O yüzden, post-modern müzik kültürünü ülkede yaymaya çalışan seçkinlerin gene kendileri gibi marjinal durumda olan "kentli gençlik" kitlesine ulaşmaya çalışması kaçınılmazdır. Ankara Yeni Müzik festivallerinin yer aldığı 80li ve 90lı yıllar, yeryüzünde soğuk savaşın bittiği, kürselleşme sürecinin başladığı döneme rastladıklarından, kendilerine özgü bir dizi marjinal toplumsal davranışa sahne olmuşlardır. Festivaller dolayısıyla bir araya toplanan grupların etkinlikler hakkındaki izlenim ve yargılarım açıklamaya, birbirleriyle iletişim kurmaya teşvik IXedilmeleri bu özel döneme uygun bir üslup olarak belirmiştir. Yeni müziğin özgür yaratıcılığa öncelik veren niteliği yüzünden, merkezi otoritenin tutuculuğunu temsil eden Kültür Bakanlığı'ndan uzak kalınmış, festivalin bir yerel yönetim tarafından finanse edilmesi tercih edilmiştir. Her yönüyle marjinalliği arayan bu festivalin karşıtları, "kitlenin şu andaki ivedi gereksinimleri dururken, müzik olup-olmadığı bile belli olmayan bu tür bir etkinliğe kamu ödenekleri ayrılması"nı eleştirmişlerdir. Bu tezde, uzun erimli bir kültürel hizmet olan Yeni Müzik Festivali'nin, Türkiye'nin şu andaki gündeminde, ne ölçüde önem taşıdığı araştırılmaktadır. Alan çalışmalarının sağladığı veriler 6 denencenin irdelenmesi için kaynak olarak kullanılmaktadır: 1- Türkiye'de, seçkinler büyük bir marjinalleşme içindedirler. Türk seç kinleri, hem kendi toplumları içinde, hem de yeryüzünün kültürel ortamı için de, sorunlarını paylaşacak bir çevreden yoksundurlar. Gene de, bu durumun salt Türkiye'ye özgü olduğu söylenemez. Her ülkede seçkinler benzer bir durumdadır. Tek çözümün küreselleşme olduğu anlaşılmaktadır. 2- Türkiye'de, gençliğin bir özelliği güçlü bir kentleşme sürecine girmiş oluşudur. Kırsallığın göstergelerinden olan, "bireyin üzerinde ağır bir aile baskısı olması", "evliliklerin hemşerilerle, hatta akrabalarla yapılması", "belirli bircoğrafi bölgeye bağlı kalma", "belirli bir aile mesleğine bağlı kalma", "müziği ciddi olmayan, hatta, bazı yönleriyle zararlı, bir etkinlik olarak görme" gibi davranışlar yok olmaktadır. 3- Yeni müzik Türkiye'de fazla bir geçmişi olmayan kent kültürünün simgelerinden biri olmaya adaydır. Sosyo-ekonomik sınıflar, bölgesel kökenler, meslek grupları gibi ayrımlara bağlı olmadan, her çeşit kent insanı yeni müziğin değerleriyle kendini özdeşleştirebilmektedir. 4- Kültür alanında özgür yaratıcılığa yönelen Yeni Müzik Festivali dinleyicilerinin yarıya yakını merkezi yönetimin özgür yaratıcılığa iyi bir sponsor olmadığı görüşündedirler. Devletin denetimi ile yönlendirilmemiş kültür etkinliklerinin patronage'ı için, yerel yönetimlerden beklentileri vardır. 5- Kentli gençlik post-modernizme, yeni müziğe, derin bir ilgi ve merak duymaktadır. Bu konularda bilgilendirilmek istemektedir. 6- Kentli gençlik Türkiye'deki müzik etkinliklerinin, müzik yaratıcılığı yolundaki çabaların, mesafeli bir izleyicisi değil, feed-back veren, bu etkinliklerle iletişim kuran, katkıda bulunan bir öğesi olma tavrını benimsemektedir. Toplanan verilerin denenceleri doğruladığı gözlenmiştir. Tezin dayandığı hipotez "kentli gençliğin gereksindiği yeni kent kültürü'nün önemli bir parçası olan yeni müziğin kent yönetimlerince finanse edilmesi"nin doğru olacağı yolundadır. Alan çalışmasında toplanan veriler bu var- XIsayımı doğrulamaktadır. Yeni müzik, gerek içeriğinin, gerekse bunu iletmekte kullandığı araçların, yakın gelecekte egemen olacak toplumsal gerçeğe uygun düşmeleri açısın dan, günümüz Türkiye'sinde, yaşamsal öneme sahiptir. Gereksindiği patronage daha önceki dönemlerde müziğe sağlanan devlet korumacılığı'ndan farklı nitelikteki kaynaklardan gelmeli, daha fazla sayıda, geniş tabanlı ve çeşitli toplumsal güçlerden kaynaklanmalıdır. Bu güçlerden en önemlileri yerel yönetimler olacaktır.