Bu çalışma Türk kültürü içinde benin, tabiatı ve işleyişi gibi yönlerden tarihsel ve psikososyal bir kavram olarak nasıl ifade bulduğu üzerinedir. Bu çabada Roland'ın (1988) teorik yaklaşımı kullanılmıştır. Bu yaklaşım benin yapısının organizasyonunun ailesel benlik, boyutları ve bu alanda görülen hiyerarşik ilişkilerle beraber, özel benlik, manevi benlik ve genişleyen benlik diye adlandırılan dört temel alandan oluştuğunu öne sürer. Bu çalışma Boğaziçi Üniversitesinden altısı kız altısı erkek olmak üzere on iki üçüncü sınıf öğrencisinin katkılarıyla gerçekleştirildi. Bu kişilerle yan yapılandırılmış bir konu rehberi ışığında derinlemesine görüşmeler yapıldı. Bu görüşmelerden elde edilen bilgiler kalitatif araştırma metodlarından biri olan anlatım analizi yöntemi uygulanarak değerlendirildi. Bu değerlendirmelerin sonucunda araştırmacının beklentilerinin aşağıda belirtilen şekilde desteklendiği görüldü. Katılımcıların ben yapılarının toplulukçu, karşılıklı bağımlılık içeren bir yapılanma sergilediği ve modernleşme, Batılılaşma etkilerinin bu yapı içinde eritilip sindirildiği görüldü. Katılımcıların ben yapılarının değerlendirmesinde Roland' in öne sürdüğü ben kavramlaştırmasının da tüm alan ve boyutlarıyla anlamlı bir teorik yaklaşım oluşturduğu saptandı. Kız erkek farklılıktan sadece bazı boyut ve alanların yine bazı yönlerinde ortaya çıktı. Ayrıca araştırmacının beklentisine uygun olarak ailesel benlik yapısının, içindeki genişleyen benlik alanının katılımcıların ben yapılarının organizasyonunda oldukça belirleyici bir yere sahip olduğu görüldü.