Ergenlik dönemi bireyin dünyaya geldikten sonraki ilk 8 ayı hariç hayatı boyunca değişimi en yoğun yaşadığı dönemdir. Dolayısıyla ergenlik dönemi yaşam dönemlerinin en önemlilerindendir. Ergenlik döneminde birey biyolojik anlamda vücudunda değişiklikler yaşarken kimlik gelişimini tamamlamaya da çalışır. Kimliğin bir parçası olan dini yönelim de bu dönemde oluşmaya ve bireyin kişiliğinde oturmaya başlar. Hiç şüphesiz ergenlik dönemindeki birey bütün bu değişimleri yaşarken çevresinden ve en önemlisi de o ana dek en yakınınında bulunan anne-babasından ve onların tutum ve davranışlarından etkilenir ve bu etkilenme ergenin kişiliğine ve dolayısıyla dini yönelimine de yansır. Bu çalışmada İstanbul'da yaşayan 157 ergen örneklem alınmış ve anne babalarının tutumlarının söz konusu bireylerin dini yönelimlerine dönük etkisi araştırılmıştır. Araştırma neticesinde; Ebeveynler ceza ve yaptırım içeren tutumları daha çok erkek çocuklarına uygulamaktadır, 17 ve üzeri yaş dilimi daha yoğun dini tutumlara sahip olma eğilimindedir ve ergenlerin dini yönelim durumlarına ebeveyn tutumlarından; koruyuculuk, standartların belirliliği, çocuk bakımı ve tutarlı disiplin tutumları arasında pozitif, duygusal cezalandırma negatif etki etmektedir sonuçlarına ulaşılmıştır.