Türkiye’de son yüzyılda çocuk bakım sisteminin sürekli bir değişim içinde olduğunu söylemek mümkündür. Hizmetlerin tek bir kurum çatısı altında birleştirilmesi bile ancak 1983 yılında Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu’nun kurulması ile sağlanabilmiştir. Bu süreçte çocukların daha çok kurum bakımında kalmasına yönelik faaliyetlere ağırlık verildiği görülmektedir. Ancak 2000’li yıllarda Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumunun ciddi bir anlayış değişikliğine giderek çocukların bir aile yanında bakımını sağlayacak hizmetlere ağırlık verdiği görülmektedir. Ayrıca kurum bakımının da çocuk üzerinde yarattığı olumsuz etkileri azaltabilmek amacıyla alternatif bakım hizmetleri oluşturulmuştur. Bu çalışmada 2000’li yıllarda çocuk bakım sistemlerinde yasal ve kurumsal olarak gerçekleşen değişim ve gelişimin eleştirel bir bakış açısıyla ele alınması amaçlanmış olup, çalışmanın içeriğinde 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu, SHÇEK içindeki yapılanma ve daha sonra da Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’nın kurulma sürecinde çocuk bakım hizmetleri istatistiki bilgilerle desteklenerek ele alınmıştır.