Bu tez, Türkiye'de hükümlü çocukları barındıran cezaevleri içinden İzmir Çocuk Eğitimevi'ne odaklanarak, cezalandırma ve eğitim prensiplerinin birbirinin içine geçişini söylemsel ve pratik düzeyde incelemektedir. Hükümlü çocukları barındıran cezaevleri, tarih boyunca, eğitimi ve özellikle mesleki eğitimi, bir ıslah mekanizması olarak endüstri ve servis sektörü üzerinden uygulamıştır. Bugün, Türkiye'de hükümlü çocukları barındıran Çocuk Eğitimevi, başlıca ıslah metodu olarak örgün/yaygın eğitimi ve mesleki eğitimi uygulamaktadır. Bu çalışmanın amacı, bugünün Çocuk Eğitimevlerinin hükümlü çocukları idare edişini hükümlü çocukların tecrübe ettiği ve algıladığı şekilde ortaya koymaktır. Çocuk Eğitimevi'nin tarihsel gelişimi, kurum diskurunu incelemede ayrıca yardımcı olmaktadır.Günümüzde, hükümlü çocukların eğitim seviyeleri, onların Çocuk Eğitimevi'nde tabi olacakları programı belirlemektedir. Bu seviyelere göre belirlenmiş ve Eğitimevi programı dahilinde alınan bu eğitimler hükümlülüğün çok farklı ve özel şekillerde tecrübe edilmesine neden olmaktadır. Bununla beraber, hükümlülerin kurumdaki varlığı günlük programlarla detaylı olarak belirlenmekte; disiplin, gözetim, tahakküm, öznelleştirme ve en önemlisi kendini biçimlendirme teknikleri hükümlüyü biçimlendirmeyi amaçlayan yöntemler olarak göze çarpmaktadır. Nitekim Çocuk Eğitimevi, diğer cezaevlerine nazaran kendini farklı bir yerden konumlandırmakta ve bu konumlandırma, Eğitmevi'ne özel cezalandırma prensip ve pratiklerine yol açmaktadır. Bu prensip ve yöntemlerin analizi, İzmir Çocuk Eğitimevi'nde gerçekleştirilen derinlemesine görüşmeler, odak grubu çalışması ve katılımcı gözlem yöntemiyle analiz edilmektedir.