Çalışmanın konusu, içinde bulunduğu sosyo-ekonomik, siyasal ve mekânsal koşulların suça sürüklediği çocuklar ve çocuk suçluluğuyla ilgili olarak yürütülen mücadele politikasıdır. Çalışmanın çıkış noktasını, Türkiye'de çocuk suçluluğu ile mücadelenin cezalandırma temelli oluşu, sosyal temelli olmayışı, içeriği veuygulamalarının çözüm üretememesi oluşturmaktadır. Tezin temel amacı, çocuk suçluluğu ile mücadele alanında devletin yapmayı tercih ettiği bir hareket ya da hareketsizliğe ilişkin bilgi sağlamak; çocuk suçluluğu ile mücadele politikasını belirleyen ekonomik, toplumsal, siyasal, kültürel, yönetsel ve kentsel / mekânsal unsurları açığa çıkarmak; çocuk suçluluğu ile mücadele politikasının sonuçları ve etkilerini araştırmaktır. Çalışmanın temel sorunsalı, çocuğu suça sürükleyen ya da kanunla ihtilafa düşmesine zemin hazırlayan toplumsal ve mekânsal koşulları dikkate almayan, çocuğu korumaya değil de çocuğun karıştığı suça odaklanan ve cezalandırma temelli bir politikanın çocuk suçluluğu ile mücadelede ne ölçüde başarılı olduğudur. Temel sav ise, bu yöndeki politikanın çocuk suçluluğunu önlemek ya da azaltmak bir yana sorunun yeniden üretimine kapı araladığıdır. Politikanın belirlenmesi ve uygulanmasında, sorun ve geliştirilen çözüm önerilerinin nasıl algılandığı, hangilerinin dikkate alındığı ya da alınmadığı, bu politikaya etki eden unsurların neler olduğu, bu politikanın uygulamalarının ne sonuç verdiği ve yarattığı değişikliğin ne olduğuna yönelik bütüncül bir yaklaşımla konunun ele alınmasına ihtiyaç duyulmaktadır. Çalışmada, çocuk suçluluğu ile mücadele politikası, disiplinler arası bir yaklaşımla, 'kamu politikası analizi' çerçevesinde incelenmiştir. Bu bağlamda, İstanbul örneğinde çocuk suçluluğu ile mücadele politikasına yön veren aktörlerle yapılacak olan derinlemesine görüşmelerden elde edilen veriler analiz edilmiştir.