Kendine zarar verme davranışı genellikle ergenlik döneminde başlayan, kişinin bedenine kasıtlı olarak fiziksel zarar verme durumudur. Kişinin kendini kesmesi, çizmesi, yakması, derisini ya da saçlarını yolması gibi davranışları içeren kendine zarar verme durumunda amaç kişinin gerilimini azaltmak, isteklerini yaptırmak, kendini cezalandırmak olabilmektedir. Bu araştırmada, ceza infaz kurumlarında tutuklu ve hükümlü olarak bulunan çocukların kendilerine zarar verme nedenlerinde çocukluk dönemi istismar yaşantılarının ve bilişsel çarpıtmalarının etkisi incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya kendine zarar verme davranışı olan veya olmayan ayırt edilmeksizin, Maltepe Çocuk ve Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumu'nda bulunan 14-18 yaşları arasında, toplam 103 erkek tutuklu ve hükümlü çocuklar alınmıştır. Araştırmada araştırmacı tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu, Kendini Yaralama Davranışı Bilgi Alma Formu, Çocukluk Örselenme Yaşantıları Ölçeği ve İlişkilere İlişkin Bilişsel Çarpıtmalar Ölçeği kullanılmıştır. Sonuçlar SPSS 20 programı kullanılarak istatistiki olarak değerlendirilmiştir. Yapılan istatistiki çalışmalar sonucunda, kendine zarar verme davranışı ile çocukluk dönemi örselenme yaşantısı arasında anlamlı bir ilişki bulunmuş, kendine zarar verme davranışı gösteren çocukların fiziksel, cinsel, duygusal istismar ve ihmal yaşantıları, bu davranışı göstermeyen çocuklara göre istatistiki olarak anlamlı derecede yüksek olduğu görülmüştür. Bilişsel çarpıtmalar ölçeğinde, yakınlıktan kaçınma alt ölçeğinin kendine zarar verme davranışı ile arasındaki ilişki anlamlı bulunmuştur. Literatür ile uyumlu bulunan bu sonuçlar, kendine zarar verme davranışının nedenlerini anlamaya yönelik katkılar sağlamanın yanı sıra ceza infaz kurumunda tutuklu hükümlü olarak bulunan çocukların psikososyal faaliyetlerine katkı sağlaması açısından önem arz etmektedir.