Günümüzde bütün dünya çocuklarının, etnik köken, yaşadıkları bölge ve cinsiyet ayrımı yapılmaksızın, aykırı davranışlar gösterme riski sürekli artmaktadır. Bu riskin temelinde, çocuğun yaşamış olduğu çevrede, onun sapma davranışı göstermesine sebep olacak olumsuz örneklerin ve unsurların, bir hayli fazla olması yatmaktadır. Bu durumla karşı karşıya kalan çocuklar, yasaların suç olarak tanımladığı eylemleri işlemekte ve ?suçlu? durumuna düşmektedirler. Bu araştırma; Daha önce yapılan çalışmaları inceleyerek, çocuk suçluluğunun nedenlerini anlamak, ortaya çıkan bilgiler ışığında, ülkemizde çocuk mahkemelerinin eksik yönlerini tespit etmek ve çocuk suçluluğunu önlemek için uygulanan sistem veya sosyal politikaların sorunu ne derece çözdüğü veya nerelerde eksik kaldığını belirlemek ve neticede, ortaya farklı veya tamamlayıcı sosyal politikalar koyabilmek amacıyla yapılmıştır. Bu amaç doğrultusunda birinci bölümde, çocuk suçluğunun sebepleri aktarılmış, ikinci bölümde ülkemizde çocukların korunması denince akla gelen ilk kurum olan SHÇEK incelenmiş akabinde Çocuk Adalet Hizmetleri irdelenmiş ve çeşitli dünya devletlerinden bu alandaki mevcut yapı aktarılmış, Çocuk Şube Müdürlüğü'nün faaliyet ve projeleri, Jandarma Genel Komutanlığı'nın bu alandaki çalışmaları ve projeleri aktarılmış ve üçüncü bölümde ise Kocaeli ilinde, 2010 ve 2011 yılında haklarında suç isnadı ile adli işlem yapılan çocukların durumları TÜİK verileri doğrultusunda incelenmiş ve yukarıda zikrettiğimiz kurumların genel değerlendirilmesi yapılarak varsayımlarımızla test edilmiştir. Araştırma neticesinde ortaya şu sonuçlar çıkmıştır. Çocuk adalet hizmetleri; çocuğa odaklı, topluma kazandırma ve çocuğu suç bataklığından kurtarma fonksiyonundan çok, cezalandırıcı bir işlev görmektedir. Mevcut haliyle sorunu çözmekten ziyade kendisi sorun olmaktadır. Mükerrer suçluluk üzerinde gerekli hassasiyet gösterilmemektedir ve bu durum suça karışan çocuk sayılarını olduğundan daha fazla göstermektedir. Uygulanan sosyal politikalar genele matuftur, belli bir hedef gözetmemektedir. Bu nedenle sorunu çözmekten çok uzaktır. Sorunu çözmek için çok özel hedefler belirlemek ve bu doğrultuda politikalar üreterek, özveriyle uygulamak gerekir.