Araştırma kapsamında 15-18 yaş arası suça sürüklenmiş 150 erkek ergen ile suç işlememiş ve ailesi yanında yaşayan 50 erkek ergenin çocukluk çağı ruhsal travma düzeyleri ile ana-babaya bağlanma düzeyleri incelenmiştir. Veri toplama aracı olarak Kişisel Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Ruhsal Travma Ölçeği ve Ana-Babaya Bağlanma Ölçeği anne-baba formları kullanılmıştır. Suça sürüklenmiş ergenlere Adalet Bakanlığı'ndan gerekli izinler alınarak ulaşılmış ve veriler Maltepe Çocuk ve Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumu'ndaki tutuklu ergenlerden koğuş ortamında birebir toplanmıştır. Karşılaştırma grubunu temsil eden ergenler ise ailelerinin ve kendilerinin gönüllü katılımıyla araştırmaya dahil edilmiştir. Elde edilen verilerin istatiksel analizleri SPSS paket program kullanılarak yapılmıştır. Araştırma sonucu literatürle uyumlu çıkmış, iki grup arasında anlamlı farklılıklar (p<0.05) tespit edilmiştir. Araştırma bulguları, suça sürüklenmiş ergenlerde karşılaştırma grubuna göre daha fazla çocukluk çağı ruhsal travmaların yaşandığını ve ana-babaya bağlanma düzeyinin karşılaştırma grubundan daha düşük olduğunu ortaya koymuştur. Buna göre; araştırma grubunun çocukluk çağı ruhsal travma toplam puanları (x=57,760), karşılaştırma grubunun toplam puanlarından (x=39,020) yüksek bulunmuş, karşılaştırma grubunun anne bağlanma puanları (x=63,100), araştırma grubunun anne bağlanma puanlarından (x=42,560) yüksek bulunmuş ve karşılaştırma grubunun baba bağlanma puanları (x=63,700), araştırma grubunun baba bağlanma puanlarından (x=40,080) yüksek bulunmuştur. Ayrıca çeşitli demografik özelliklerle çocukluk çağı travmaları ve ana-babaya bağlanma arasında ilişkiler bulunmuş, baba bağlanma düzeyinde çocukluk çağı travmalarının daha belirleyici olduğu görülmüştür. Bu sonuçlardan yola çıkarak suça sürüklenmiş ergenlerin sağaltımında aile çalışmalarının ve suç önleme programlarının önemine öneriler kısmında vurgu yapılmıştır.