Çocuklar toplumların geleceğidir ve onların beden ve ruh bakımından sağlıklı olması ve toplumla uyum içinde yaşaması ülkelerin refahı ve kalkınması için gereklidir. Çocuğun gelişim süreci içinde karşılaştığı parçalanmış aile, ailenin denetim ve disiplin yöntemleri, kalabalık aile gibi aile sorunları, ilgi ve şefkat eksikliği, okulda karşılaştığı çeşitli sorunlar ve eğitim eksikliği, hızlı kentleşme ve göç, ekonomik yetersizlikler, kötü arkadaş çevresi çocukların suç sayılan davranışlarda bulunmasına neden olabilir. Bu çalışmada Ankara Jandarma Çocuk Merkezine suç isnadıyla getirilen çocukların sosyo-kültürel özelliklerinin ortaya konulması amaçlanmaktadır. Araştırma kapsamında 1 Ağustos- 23 Aralık 2004 tarihleri arasında merkeze suç isnadıyla getirilen çocuklara anket uygulanmıştır. Araştırma bulgularına göre, merkeze getirilen çocukların % 80,6'sı erkek çocukları iken % 19,4'ü kız çocuklarıdır. Çocukların yaşlarına bakıldığında en çok sırasıyla 16, 15 ve 17 yaşlarında çocukların getirildiği görülmektedir. Bu çocuklar tüm çocukların % 74,7'sini oluşturmaktadır. Çocukların merkeze getirilmelerine neden olan eylemlerin başında % 43,3 ile yaralama, darp eylemi yer alırken bunu % 38,8 ile hırsızlık takip etmektedir. Ailelerin gelir seviyesine bakılınca 600 milyon TL ve aşağı gelire sahip ailelerin oranı % 71,2 olduğu ve çocukların eğitim seviyelerine bakınca da % 34,3 ile lise öğrencilerinin ilk sırada yer aldığı, bunu % 10,4 ile ilkokulda eğitimlerini yarıda bırakan çocukların takip ettiği görülmektedir.