Başlangıçta çocuk hakları ile ilgili genel bir araştırma yapmayıdüşündük.Ancak, daha spesifik ve Türkiye şartları açısından çok büyük önem arzeden bir konu olan güvenlik tedbirleri üzerinde yoğunlaşmayı uygun gördük.Tarihte de, günümüzde de en çok sömürülen kesimin çocuklar olduğukanısındayız.Çocukların tarihi demek, bir bakıma, onların sömürü tarihi demektir.19.yüzyılda, üstelik İngiltere gibi bir ülkede, on yaşındaki çocukların bile asılarak idamedildiklerini bilmek insanın tüylerini ürpertiyor.Günümüzde de olması gereken kadarbir mesafe alındığına inanmıyoruz.Aile içi şiddet, çalışma ve seks amaçlı çocuk köleticareti, insest gibi kötülükler çocuklara masallarındaki devlerden bile daha korkunçbiçimde yaklaşmaktadırlar.Söz konusu sorunlarla mücadele, politik, ekonomik vesosyal platformlarda olması gerektiği kadar çocuklara dönük ceza hukuku alanındada yapılmalıdır.Türk Ceza Kanunu'nu ve uygulamadaki durumu çok iyi gözdengeçirmeliyiz.Özellikle çocuklara ilişkin hükümlerin temel felsefesi cezalandırmaüzerine değil, eğitme ve topluma yeniden kazandırma üzerine kurulu olmalıdır.Bubağlamda suça sürüklenen çocuk ile mağdur çocuk arasında fazla fark görmediğimizibelirtmek isteriz.Zira ikisi de aynı aile trajedyasının aktörleri ve aktristleridir.Tezimizde dikkat çekmek istediğimiz başlıca husus, ülkemizde, çocuklarhakkında uygulanan yaptırımların onları eğitmek, onları topluma yenidenkazandırmaktan çok cezalandırmak, intikam almak üzerine kurulu olmasıdır.Birçocuğun, suç olarak kabul edilen bir fiili işlemesi nedeniyle onu cezalandırmak, onunhayatını karartmak yersizdir.Ona hatasını görmesi için yeni bir şans vermekgerekmektedir.Bu gibi ceza politikalarını uygulamaya geçirirken, Anglo Saksonhukukunu ve kara Avrupası'ndaki uygulamaların yol göstericiliğine deinanmalıyız.Suç, çocuklar söz konusu olduğunda, soyut bir kavram olarak elealınmamalı, çocuğun içinde bulunduğu somutluklar bağlamında ele alınmalıdır.