Gençlik, bütün sosyolojik kurumların üzerinde durduğu ve ilgi alanı oluşturduğu populasyon ölçeğidir. Gençlik, nüfus hareketleri içinde demografik açıdan oluşan sorunların odak noktasına çekilerek; enerjilerinin saplantı biçimine dönüştürülmesi ve ideolojik çerçeve içine alınması, yani yıkıcı ve bölücü yasadışı faaliyetlere ve illegal örgütlere katılma eğilimi göstermesi yerine, yepyeni oluş ve olgulara yönelik entegre sevgi ve üretim süreçlerine yönlendirilebilmesi bu kesimin psikolojik sorun olmaktan ziyade, gençlik sorunlarının psikolojik boyutu önem taşımaktadır.Ruhsal açıdan sosyalizasyon süreci dışında kalındığı takdirde; gençlik, yüksek idealler yerine, insanlara karışmaktan hoşlanmayan, çaresizlik içindeki ruhsal yapılarıyla kırıcılık, agresiflik, şiddet ve vahşet gibi görüntüler geliştirmekte siyasal ve sosyal entegrasyon, patolojik mantık kurgularıyla çağın hastalığı biçimine dönüşebilmektedir. Oysa, gençlik gibi tüm ulusa ait enerji yüklü önemli bir kaynağın daima korunması ve temiz tutulması gerekmektedir.İşte çağımızın bu hastalığı siyasal yabancılaşma, psikolojik yalnızlaşma ve sosyolojik siddet örüntülerini içermektedir. Bu paradigmalardan bakıldığında; Türkiye’de gençlik sorunlarının analizi büyük önem taşımaktadır.