Bu araştırma yurtta kalan ve ailesiyle birlikte yaşayan lise öğrencilerinin yalnızlık ve sosyal destek düzeylerini saptama, aralarındaki ilişkileri belirleme ve çeşitli değişkenlerle olan ilişkisini anlamaya yönelik olarak yapılan betimsel bir çalışmadır. Araştırmanın modeli karşılaştırma türü ilişkisel tarama modelidir. Araştırmanın evreni, İzmir ili merkez ilçelerinde bulunan ve yurdu olan liselerdir. Araştırmanın örneklemini ise evreni oluşturan okullardan 2008-2009 eğitim-öğretim yılında okuyan ve yurtta kalanların sayıları değerlendirilerek tesadüfi örnekleme yoluyla seçilen 670 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmanın bağımlı değişkenleri yalnızlık düzeyi ve sosyal destek düzeyidir. Bağımsız değişkenlerini ise cinsiyet, öğrenim görülen sınıf düzeyi, akademik başarı düzeyi, ebeveynlerin eğitim düzeyi ve sosyoekonomik durumları, anne-baba birliktelik durumu, aile bireyleri tarafından okulda ziyaret edilme sıklığı, okul personeli ile sorunlarını paylaşabilecekleri birinin varlığı, Rehberlik Servisinden yardım alma ve yardım alma sıklığı oluşturmaktadır. Araştırmada ölçme aracı olarak, Russell, Peplau ve Ferguson tarafından geliştirilen U.C.L.A. Yalnızlık Ölçeği, Russell ve arkadaşları tarafından geliştirilen Sosyal Provizyon Ölçeği ve psikososyal değişkenler hakkında bilgi toplanması amacıyla araştırmacı tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Çalışmada bağımsız değişkenlere verilen yanıtların dağılımına ilişkin frekans analizi yapılmıştır. Ayrıca bağımsız değişkenlerle bağımlı değişkenler arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Gruplar arasında farkın olup olmadığını belirlemek amacıyla ikili değişkenler için t testi, ikiden fazla değişkenler için ise Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) uygulanmıştır. Değişkenler arasında belirlenen anlamlı farklılıkların hangi gruplardan kaynaklandığını belirlemek için Tukey testi uygulanarak araştırmada önem düzeyi .05 olarak alınmıştır. Araştırma verilerinin çözümlenmesinde SPSS 16.00 programından yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen bulgulara göre, yurtta kalan lise öğrencilerinin yalnızlık ve sosyal destek düzeyleri ile ailesiyle birlikte yaşayan lise öğrencilerinin yalnızlık ve sosyal destek düzeyleri arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır. Diğer taraftan, yurtta kalan, ailesiyle birlikte yaşayan ve tüm öğrenciler arasında, yalnızlık ile sosyal destek düzeyi arasında negatif yönde ve yüksek düzeyde anlamlı ilişkiler olduğu bulunmuştur. Son olarak, öğrencilerin yalnızlık ve sosyal destek düzeylerinin cinsiyetlerine, sınıf düzeylerine, akademik başarılarına, kardeş sayısına, ebeveynlerin çalışma durumuna, eğitim ve sosyo-ekonomik düzeylerine, anne-baba birliktelik durumuna, aile bireyleri tarafından okulda ziyaret edilme sıklığına, okul personeli ile sorunlarını paylaşabilecekleri birinin varlığına, Rehberlik Servisinden yardım alma durumlarına ve yardım alma sıklığına göre anlamlı olarak farklılaştığı bulunmuştur. Araştırmadan elde edilen bulgular literatür ışığında tartışılmış ve ileride yapılacak çalışmalar ve rehberlik hizmetlerine yönelik önerilerde bulunulmuştur.