Kent yöneticileri, yaşanabilir kentler meydana getirme vizyonundan bahsedebilmeleri için öncelikle suç ve suçlu kavramlarını temel sorun olarak göz önünde bulundurmaları gerekmektedir. Bu çerçevede yaşanabilir kentler oluşturmanın ilk ayağı bir yönetim misyonu olarak günümüz çocuklarının geleceğin suçluları olmasının önüne geçilmesidir. Dolayısıyla çocukların yetişkinlere oranla çevresel faktörlerden daha fazla etkilendikleri gerçeği göz önünde bulundurularak, suç önleme çalışmalarında çocuklar açısından odaklanılması gereken, suçun işlendiği mekandan çok çocuğun yaşadığı mekan olmalıdır. Ancak kentin yerlileri tarafından gösterilen ön yargı ile ötekileştirilen çocuklar, kentin belirli bölgelerinde yaşamak suretiyle dışlanmaktadır. Yaşanan mekansal dışlanma aynı zamanda, mekanın ekonomik değerine de belirgin biçimde yansımaktadır. Bu makale, söz konusu mekansal dışlanma ile mekanın ekonomik (arazi) değeri arasındaki ilişkinin paralellik arz edip etmediğini sorgulamaktadır.