Amaç: Bu çalışmada, adli makamlarca TCK madde 31/2 gereğince bilirkişi raporu düzenlenmek üzere bir üniversite hastanesine gönderilen suça sürüklenen çocuklar ve ailelerinin sosyodemografik özellikleri, suçun niteliği ve suç işleme davranışının zeka düzeyi ile ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışma, 01.07.2009- 30.06.2013 tarihleri arasında adli makamlar tarafınca Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı’na TCK madde 31/2 gereğince rapor düzenlenmesi istenen çocuk ve ergenlerin dosya kayıtlarının geriye dönük olarak taranması ile gerçekleştirilmiştir. Adli dosya kayıtlarından olgular ve ailelerinin sosyodemografik özellikleri, WISC-R (Wechsler Intelligence Scale for Children-Revised, WÇZÖ-R, Wechsler Çocuklar için Zeka Ölçeği-Yeniden Gözden Geçirilmiş Formu) sonuçları, klinik değerlendirme sonuçları ve adli olaya ilişkin bilgiler elde edilmiştir. Sonuçlar: Olguların %91.3'ü (s=116) erkek, %8.7'si (s=11) kızdır. Yüz yirmi yedi çocuğun toplam 167 suçu işlendikleri belirlenmiştir ve en sık işlenen suçun mal varlığına karşı işlenen suçlar olduğu, bunu beden dokunulmazlığına karşı işlenen suçların izlediği görülmüştür. Klinik değerlendirme ile olguların %65.4’- ünün (s=83) normal zeka düzeyinde olduğu, %26.8’inin (s=34) sınırda zihinsel kapasiteye sahip olduğu, %7.8’inin (n=10) zeka geriliğinin bulunduğu belirlenmiştir. Bir defa suç işleyenlere göre, yineleyen suç öyküsü bulunanların sözel zeka puan ortalaması istatistiksel olarak düşük saptanmıştır. Tartışma: Suça sürüklenen çocuklarda entelektüel kısıtlılık, sosyoekonomik güçlükler ve hem çocuk, hem de ailede düşük eğitim düzeyinin sıklığı dikkat çekicidir. Çocuk suçluluğunu azaltmak için risk altındaki çocukların gereksinimlerinin belirlenmesi ve buna uygun koruyucu ve destekleyici önlemlerin alınması gerekli görünmektedir.