Türk edebiyatının büyük ustaları arasında anılan Orhan Kemal’in (1914-1970) romanları yazıldığı dönemin siyasi, sosyal ve ekonomik koşulları yanı sıra ülkenin idarî ve hukukî işleyişindeki gerçekliğe ayna tutar. Yazar, kendi fikir dünyasında yaşadığı sorgulamaları romanlarına suç, ceza, hak ve adalet kavramları bağlamında gerçek bir aydın duyarlılığıyla yansıtır. Toplumsal hukuk işleyişinde sıkı bir gözlemci olduğu; işçi ve işveren konulu romanlarında çoğu kez bir hukuk adamı kişiliğini yarattığı görülen Orhan Kemal, Suçlu (1957) romanını da adeta bir hukuksal in­celeme konusu yapmıştır. Roman, bir çocuğun suçlu damgası yemesine neden olan toplumsal gerçekleri çarpıcı bir biçimde ele alır. Türk edebiyatında “Suça Sürüklenen Çocuk” kavramının en iyi anlatımlarından biri olan bu eser, çocukların bazı dış etkenlerle suça itildikleri; bu durumun sorumlusunun da toplum olduğu tezine dayanır. Eserin amacı, sanat kaygısından çok bu konuda evrensel hukuku gözeten yasal düzenlemelere ön ayak olmaktır. Bu nedenle romanın edebiyat-hukuk ilişkisi kapsamında suçbilim açısından incelenmesi ayrı bir önem taşır.