Bu çalışma Ergenlik Çağında Din Eğitimi üzerinde bir alan çalışması olup, 8. sınıf öğrencileri ile sınırlandırılmıştır. Araştırmada genel anlamda, ergenlik döneminin özellikleri incelenmiş ve bu dönemde ergenin kendisi ve çevresiyle ilişkileri incelenmiş, bunların yardımıyla, ergene nasıl bir din eğitimi verileceği, sorusu cevaplandırılmaya çalışılmıştır. Araştırma örneklemini oluşturan öğrenciler İstanbul'un farklı semtlerinden seçilmiştir. Güzelcehisar İlköğretim Okulu (Beykoz), Gaziosmanpaşa İÖO. (Beşiktaş), Bernar Nahum (Beşiktaş), Orhangazi) ÎÖO. (Maltepe), Osmangazi İÖO. (Sarıgazi) anketimize katılmıştır. Giriş bölümünde araştırmanın konusu, amacı, önemi, metodu gibi konulara değinilmiştir. Birinci bölümde insanın gelişim alanları hakkında bilgi verilerek, ergenin gelişim özellikleri ve ergenlik çağında çevrenin etkileri incelenmiştir. İkinci bölümde ise, yaptığımız anketin sonuçlan ve değerlendirmelerine yer verilmiş olup sonuç ve öneriler kısmıyla çalışmamız tamamlanmıştır. Ergenlik dönemi kendine özel hususiyetleri olması sebebiyle, ergene hoşgörü ve anlayışla yaklaşılması gereken bir dönemdir. Yine bu dönemde ergeni etkileyen bir takım faktörler vardır Aile, okul, arkadaş. Ergen zihinsel, fiziksel, duygusal, cinsel ve sosyal gelişimini içinde bulunduğu ve onu -müspet ya da menfî- etkileyen çevresi yardımıyla -iyi ya da kötü- geçirir. Ergen ilk terbiyeyi ailesinden alır, ardından okulla birlikte sosyal gelişim için fırsatlar kazanır. Yine bu dönemde arkadaşlık ergenler için çok önemlidir. Ergene nasıl bir din eğitimi verileceği konusu ise ergenin gelişim özellikleri ve çevrenin etkileriyle beraber düşünülmesi gereken bir konudur. Din eğitiminin ergenin zihinsel gelişimi ile uyumlu, duygusal gelişimini destekleyici olması din eğitimi faaliyetlerini başarıya kavuşturacaktır.