Bu araştırmada çocuk hakları perspektifine dayalı olarak suça yönelen çocuk-polis ilişkisini özellikle gözaltı sürecinin nasıl işletildiğini ortaya çıkarmak amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemi Ankara ili kapsamında çalışan karakol ve çocuk şubesi polislerini kapsamaktadır. Araştırmada karakollarda çalışan polisler için tabakalı eşit küme örneklemesi yapılmıştır. Çocuk şubesinde çalışan polisler için tamsayım uygulanmıştır. Böylece 193 polise görüşme formu uygulanmıştır. Bunun yanı sıra araştırma süresince bir çocuğun karakoldan savcılık aşamasına kadar gözaltı süreci izlenmiş, iki çocuğun da çocuk şubesinden itibaren gözaltı süreci izlenmiştir. Araştırmada çocuklara kelepçe takılması zorunlu hallerde yapıldığı ve polislerin çoğunluğunun çocukların ailelerine haber verdiklerini belirtmişlerdir. Ancak karakol gözlemlerinde çocuklara karakollarda kelepçe takıldığı, çocukların ailelerine çocuk savcılığa çıkarken haber verildiği gözlenmiştir. Yine susma hakkının çocuğun suçun oluştuğu mekâna götürülmesi nedeniyle sağlanamadığı görülmektedir. Sonuç olarak çocuk şubesinin kurulması ile bir takım olumlu gelişmeler görülmesine rağmen karakol süreçlerinin problemli olduğu ve karakol polislerinin çocuk haklarına duyarlılığının arttırılması gerektiği söylenebilir.