Bu çalışmada çocuk cezaevindeki ergenlerle ailesiyle birlikte kalan ergenlerin yaşam doyumu ile umutsuzluk ve öğrenilmiş güçlülük düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmaktadır. Bu araştırmanın genel evrenini 2015-2016 eğitim öğretim yılında İstanbul il merkezi sınırları içerisinde bulunan 16-18 yaş aralığındaki Ahi Evran Ticaret Meslek Anadolu lisesinde 9.10. ve 11. sınıfa devam eden 100 erkek öğrenci ve Maltepe Çocuk ve Gençlik Ceza İnfaz Kurumu'nda kalan 16-18 yaş aralığındaki 100 erkek oluşturmaktadır. Araştırmada ergenlerle ilgili verileri toplamak amacıyla araştırmacı tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu ile bağımsız değişkenlere yönelik bilgi toplanmıştır. Araştırmada ergenlerin umutsuzluk düzeylerini belirlemek amacıyla Beck ve arkadaşları (1974) tarafından geliştirilen, Seber (1991) tarafından Türkçe'ye uyarlanan Beck Umutsuzluk ölçeği (BUÖ) kullanılmıştır. Öğrenilmiş Güçlülük düzeyini ölçmek amacıyla Rosenbaum (1980) tarafından geliştirilen, Dağ (1991) tarafından Türkçe'ye uyarlanan Rosenbaum Öğrenilmiş Güçlülük ölçeği (RÖGÖ) kullanılmıştır. Yaşam Doyumu düzeyini ölçmek için Diener, Emmons, Laresen ve Griffin (1985) tarafından geliştirilen, Köker (1991) tarafından Türkçe'ye uyarlanan Diener Yaşam Doyumu ölçeği (YDÖ) kullanılmıştır. Araştırmada kişisel bilgi formu ve ölçekler aracılığı ile 16-18 yaş grubundaki 200 ergenden elde edilen verilerin analizinde SPSS 12 paket programı kullanılmıştır. Araştırma sonucunda 16-18 yaş grubundaki ergenlerin öğrenilmiş güçlülük düzeyi ile yaşam doyumu arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki vardır. Öğrenilmiş güçlülük düzeyi ile umutsuzluk arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki vardır. Yaşam doyumu ile umutsuzluk düzeyi arasında anlamlı düşük düzeyde negatif bir ilişki bulunmaktadır.