Bu makalede İstanbul metropoliten alanda dezavantajlı çocukların sorunları irdelenecektir. Tartışmalar yazarın İstanbul Emniyet Müdürlüğünün değişik birimlerinde gerçekleştirmiş olduğu sosyal araştırmada elde edilen veriler (data) üzerine temellendirilecektir. Araştırmaların katılımcıları sokaklarda başıboş dolaşırken polis tarafından görülerek Emniyet Müdürlüğüne getirilen onsekiz yaş altı çocuklardır. İncelenen çocukların grupları aşağıda görülmektedir: Sokaktaki Çocuklar, Sokakta Yaşayan Çocuklar, Ticari Seks İşçisi Çocuklar (Cinsel yönden sömürülenler) ve Suça Sürüklenen Çocuklar. Bunların tümü güç koşullar altında yaşayanlardır. Bu gruplar küresel, kentsel olgulardır. Sokaktaki çocuklar ve ‘ticari seks işçileri’ en kötü koşullarda çalışan çocuk işçiler grubunda yer almaktadırlar. Tümü toplumun önemli bir kesimi tarafından bilinmeyen ya da göz ardı edilenlerdir. Yakın çevrede olmalarına rağmen gözlerden uzak tutulanlardır. Onsekiz yaş altındaki çocuklar, ‘çocukluk döneminde’ fiziksel ve bilişsel tam erginliğe erişmemiş olduklarından kırılgandırlar; yüksek risk altındadırlar. Bu nedenle özel bakım ve korunmaya gereksinimleri vardır. Gerçekleştirilmiş araştırmaların en çarpıcı yönü katılımcıların geçmişleri ve aile ortamlarının benzerliğidir. Tümünde aile çevrelerindeki olumsuz koşullar çocuğu dış çevreye, sokağa itmiştir. Bu, madalyonun diğer yüzüdür. Sokaklar, çocuğun denetim dışında kaldığı, yüksek risk çevreleridir. Çeşitli kötü alışkanlığın ve suçların yeşerdiği ortamlardır. Çocukla ilgili tüm etkinliklerde her zaman, “onun yüksek yararı” ilkesi gözetilmelidir. Onun korunması, iyileştirilmesi adına faaliyete geçmeden önce, asıl olan, bu tür sosyal sorunların toplumda var olduğu gerçeğinin resmi otoriteler tarafından kabul edilmesidir. Toplumda yer etmiş olumsuz görüşlerin üstesinden gelebilmek, farkındalık yaratmak için toplumsal duyarlılık oluşturmak önem taşır.