Bu araştırma lise öğrencilerinin algıladıkları aile yapılarının, kullandıkları stresle basa çıkma yollarına etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın evrenini 1995-1996 eğitim ve öğretim yılında Adana il merkezinde yer alan Adana Kız Lisesi' nin Lise-1 ve Lise-2. sınıflarındaki öğrenciler oluşturmuştur. Araştırma örneklemi ise. Adana Kız Lisesi' nde okuyan 441 kişi Lise-1 ve 1029 kişi Lise-2 sınıftan olmak üzere, toplam 1470 öğrenci arasından rastlantısal olarak seçilen 604 öğrenciden oluşmuştur. Araştırmamızda öğrencilerin gençlik döneminde içinde yaşadıkları aile ortamının yapısını, ana-baba tutumlarını belirlemek amacıyla 1994 yılında Tuğrul tarafından geliştirilen "Gençlik Dönemindeki Aile Sorunlarını değerlendirme ölçeği"; öğrencilerin herhangi bir stres durumunda kullandıkları stresle başa çıkma tarzlarını saptamak amacıyla Şahin ve Durak (1995) tarafından kısaltma çalışmalarının yapıldığı Folkman ve Lazarus'un (1980) geliştirdiği "Stresle Başa Çıkma Tarzları ölçeği" kullanılmıştır. Ayrıca, öğrencilerin sosyo-ekonomik düzeyi araştırmacı tarafından geliştirilen "Kişisel Bilgi Formu" kullanılarak belirlenmiştir. Araçlardan elde edilen verilerin çözümlenmesi "Çoklu Regresyon Analizi" tekniğinden yararlanılarak yapılmıştır. Sonuç olarak araştırma bulguları, öğrencilerin algıladıkları aile yapılarından "aile üyelerinin sosyal etkinliklerinin kısıtlı olarak algılanması" nın, kullandıkları stresle başa çıkma yollarından "kendine güvenli yaklaşım"ı; "Ana-babaların otoriter baskıca olarak algılanması" ve "ailenin ekonomik sorunlarının algılanması "nın, "çaresiz yaklaşım"ı; "Aile ilişkilerindeki sınırsızlık ve istismarın algılanması "nın, "boyun eğici yaklaşımı anlamlı olarak açıkladığını göstermiştir. Ancak, algılanan aile yapılarının, diğer bağa çıkma tarzlarının aksine "sosyal desteğe başvurma" yı anlamlı düzeyde açıklamadığı saptanmıştır.