Dental tedavi yaklaşımlarındaki modern teknolojik uygulamalara rağmen, diş hekimliği uygulamaları kaygı yaratan stres yaratan faktörlerden biri olmaya devam etmektedir. Bu çalışmada, genç yaştaki bireylerde dental anksiyete (DA) düzeyleri ve ilişkili faktörler incelenmiştir. Çalışma, Mart-Eylül 2012 tarihleri arasında, birinci basamak diş sağlığı merkezine başvuran 14-30 yaş arasındaki 588 diş hastasını kapsamaktaydı. Katılımcılardan, kısa sosyodemografik özellikleri ile önceki dental öykülerini sorgulayan anket formu ve dental anksiyetelerini ölçen “Modifiye Dental Anksiyete Ölçeği” ni doldurmaları istenmiştir. Çalışma grubunun %75,2’sini 20-25 yaş grubu hastalar oluşturmaktaydı. Daha önce diş hekimine gitme durumu ve sıklığı sorgulandığında, %17,5’i hiç gitmemişken, sadece %6,1’i düzenli olarak 6 ayda bir kontrole gittiklerini belirtti. DA’ye sahip birey oranı %14,3 olarak saptandı. Yüksek DA’ya sahip olan hastalarla olmayanlar arasında; eğitim seviyeleri (p=0,013), hangi sıklıkta diş hekimine gittikleri (p=0,047), daha önceki deneyimlerinde problem yaşama durumları (p=0,005) ve tedavi sonrasında gelişen komplikasyonlar (p=0,017) yönünden istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptandı. Dental anksiyete gelişimini önlemede, en önemli faktörlerden birinin eğitim düzeyinin yükseltilmesi olduğu saptanmıştır. Ağız ve diş sağlığı uygulamalarından önce geçmiş deneyimlerin sorgulanması ve kötü tecrübelerin etkilerini azaltmaya uygun yaklaşım sergilenmesi, buna bağlı kaygı düzeylerini azaltacaktır. Dental tedaviye uyum süreci, sadece diş sağlığı değil, diğer sistemik hastalıklardan da korunmaya yardımcı olacaktır.