Bu araştırma Orta-3. sınıfa devam eden normal ve ileri derecede işitme-engelli öğrencilerin anne-babaların algılama şekillerini incelemek amacı ile yapılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu ME.B'na bağlı 13 Ekim İlköğretim Okulunun Orta-III. sınıfına devam eden 15'i kız 25'i erkek olmak üzere 40 normal öğrenci ile M.E.B.'na bağlı Hisar İlkokulu ve Sanat Ortaokulunun Orta IH. sınıfına devam eden ileri derecede işitme-engelli 16'sı kız 24'ü erkek olmak üzere 40 işitme-engelli öğrenci, toplam 80 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemine seçilen öğrencilere "Ön Bilgi Formu" ve "Anne-Baba tutumu İle İlgili Anket Formu" uygulanmıştır. Öğrenciler "Anne-Baba Tutumu ile İlgili Anket Formu"nu anne ve babalan için farklı günlerde (İlk gün anneleri için ikinci gün babalan için) cevaplandırmışlardır. Elde edilen verilerin analizinde "Mann- Whitney-U" Testi kullanılmıştır. Bu araştırma sonucunda; Orta-DI. sınıfa devam eden normal ve ileri derecede işitme engelli öğrencilerin anne ve babalarının "Tutarlı ve Kabul edici Disiplin", "Tutarsız ve Reddedici Disiplin", "Kontrol Edici Disiplin" yöntemlerini algılamalarına ilişkin Maım-Whitney-U testi sonuçlarına bakıldığında normal ve işitme-engelli öğrencilerinin anne ve babalarını "Tutarsız ve Reddedici disiplin" yöntemleri yönünden algılamaları arasındaki farkın önemli olduğu bulunmuştur (P<0,05). Bu farklılığın işitme-engelli öğrencilerin anne ve babalarını normal öğrencilere göre daha tutarsız ve reddedici tutum gösterdikleri şeklindeki algılamalarından kaynaklandığı görülmüştür. Normal ve işitme-engelli öğrencilerin anne ve babalarım algılamalarında cinsiyetler arasındaki farka bakıldığında işitme-engelli kız öğrencilerin annelerini normal kız öğrencilere göre daha "Tutarlı ve kabul edici" ve daha "Kontrol edici" tutum gösterdikleri şeklinde algıladıkları; işitme-engelli erkek öğrencilerin ise hem annelerini hem de babalarını normal erkek öğrencilere göre daha "Tutarsız ve reddedici tutum" gösterdikleri şeklinde algıladıkları bulunmuştur. Normal ve işitme-engeli öğrencilerin anne-babalarını algılamalarında anne ve baba yaşlarının etkili olmadığı görülmüştür. Öğrencilerin anne ve babalarının eğitim düzeylerinin etkisine baktığımızda annelerin eğitim düzeyleri arttıkça işitme engelli çocuklarına karşı daha tutarlı ve kabul edici davrandıkları bulunmuştur. Öğrencilerin anne ve babalarım algılamalarında ailedeki çocuk sayısının etkisine baktığımızda ailedeki çocuk sayısı arttıkça annelerin işitme engelli çocuklarına karşı daha tutarlı ve kabul edici davrandıkları bulunmuştur. İşitme-engelli çocuğu olan anne-babalar çocuklarındaki bu engeli kabullenmede ve çocukları ile iletişim kurma da güçlük çekmektedirler. Bunlara bağlı olarak da işitme-engelli çocuklarına karşı daha tutarsız ve reddedici bir tutum gösterebilmektedirler.