Türkiye’de yoksulluk çalışmalarında en dezavantajlı gruplar olarak tanımlanan kadınların ve gençlerin kentle ve mekânla ilişkilerinin yeterince ele alındığı söylenemez. Sosyal dışlanmanın tezahürlerinden biri olan mekânsal dışlanmanın yoksul gençlerin gündelik hayatında birçok sorun oluşturduğu söylenebilir. Zira yoksul gençlerin gündelik hayatının şekillenmesinde ve yaşama tercihlerinde mekânsal dışlanma süreçleri önemli bir rol oynamaktadır. Yoksul gençlerin mekânla ilişki kurmaları ve/veya kurmamaları bir değişken olarak hem yoksulluk hem de gençlik araştırmalarına konu edilmelidir. Bu çalışmada, söz konusu ihtiyaçtan hareketle yoksul gençlerin mekânsal dışlanma süreçleri ve dışlanmanın getirdiği sorunlar ele alınmaktadır. Yoksul genç- lerin mekânsal dışlanma pratikleri, Türkiye’de yoksullukla ve gençlikle ilgili yapılmış saha araştırmalarında ortaya çıkan veriler üzerinden değerlendirilmiştir. Çalışmada kullanılan saha araştırmaları verileri çoğunlukla nitel araştırmalara dayanmaktadır. Bu makalede, mekânın dışında bırakılan ve dışarıda kalan yoksul gençlerin mekânsal içermesini sağlayacak olan temel yaklaşımın deneyimleme kapasitesi olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Deneyimleme, mekânla ve mekânı var eden insanla bir arada olmayı, teması zorunlu kılmaktadır. Söz konusu deneyim, kişinin hem mekânsal hem de toplumsal açıdan kendini var etmesini mümkün kılmaktadır