Bu tezde, Bowlby'nin (1973) geliştirdiği "Bağlanma Kuramı" temelinde, Bartholomew ve Horowitz (1991) tarafından geliştirilen farklı bağlanma kategorüerinin (Güvenli, Kayıtsız, Korkulu, Saplantılı) bir grup üniversite öğrencisinde intihar davranışıyla ilişkisi sınanmışlar. Araştırmanın örneklemini Adnan Menderes Üniversitesinin farklı bölümlerinde okuyan öğrenciler oluşturmuştur (N = 701, Kız = % 43; Erkek= % 56). Bağlanma stillerini ölçen İlişki Anketi ve intihar düşünce ve girişimim' değerlendiren indeks, hocalarından izin alınarak, ders öncesi veya sonrası, öğrencilere dağıtılmıştır. Araştırmanın kabul edilen hipotezleri şunlardır: 1-) Kendine karşı olumsuz algıları olan Saplantılı ve Korkulu bağlanma kategorilerine giren kişilerde, kendini olumlu algılayan Güvenli ve Kayıtsız bağlanmış kişilere göre daha yüksek oranda intihar düşüncesi görülmüştür. 2-) Kendini olumsuz, diğerlerini olumlu algılayan Saplantılı bağlanmış kişilerin intihar düşüncesi, Korkulu bağlanmış kişilere göre daha yüksek oranda görülmüştür. Korkulu ve Saplantılı bağlananlarda intihar düşüncesinin daha çok görülmesi, kendilerine ilişkin algılarının olumsuz olmasıyla açıklanmıştır. Saplantılı bağlanma ve intihar davranışı arasındaki ilişki ise şu şekilde yorumlanmıştır: Çocukken ebeveynlerinin sevgisinden emin olamamaları, yetişkinlikteki ilişkilerine yansır. İlişkilerine ilişkin tatminsizlik ve güvensizlik hisleriyle birlikte, kökeninde ebeveynlerini kaybetme korkulan canlanabilir. Kayıpla birlikte, yeterince sevilmeme ve yalnız kalma korkularını kontrol etmenin bir yolu olarak intihar davranışına yönelebilirler.