Gençliğin gelişiminde fizikî, sosyal ve psikolojik problemler, insanın gelişiminin diğer dönemlerine oranla daha etkili ve şekillendiricidir. Gençliği anlamayan, anlayamayan veya anlamak istemeyen eğitimciler (ana-babalar) ve eğitim uygulamaları geleceğe nasıl bir nesil bırakabileceklerini sorgulamalıdırlar. Gençliğe yönelik eğitim politikaları ülkenin ihtiyaçları dikkate alınarak belirlenmeli ki, ziraat ve benzeri fakültelerde olduğu gibi “ben mezun ettim ne yaparsa yapsın” anlayışı bir daha gelişmesin. Eğitimin nihaî hedefi olan “olumlu davranış kazandırma”da hep eksiklikler devam etmektedir. Diğer eğitim alanlarında ve dolayısıyla gençliğin eğitiminde niçin böyle olduğu politize kafalardan arınarak sorgulanmalıdır. Gençliğin eğitimini dikkate alacak program ve uygulamalar; gençliğin özelliklerini tanıyıcı ve dikkate alıcı; yeni problemler oluşturmayan ve ancak var olan problemlerini çözücü; kendisiyle ve toplumla barış içinde, bireysel, ekonomik, sosyal ve kültürel doğrultuda zenginleştirici yapıya sahip olmalıdır. Kelimenin anlam zenginliği içerisinde “adam” yetiştirmeyi hedeflemelidir.