Bir ülkenin ekonomik kalkınması ile büyümesinin, hızlandırılabilmesi ve sürdürülebilir olması için girişimcilik potansiyeline sahip bireylerin etkin olarak iş alanlarında yer alması büyük önem taşımaktadır. Girişimcilik potansiyelinin ortaya çıkartılmasında en önemli unsurların başında eğitim gelmektedir. Üniversite öğrencileri sözü edilen girişimcilik potansiyeline sahip olan bireylerden oluşmaktadır. Üniversite öğrencilerinin girişimci olma süreci, girişimci olmaya karar verdiklerinde başlar. Öğrencileri girişimciliğe teşvik etmek için, girişimciliği etkileyen faktörleri ortaya çıkararak girişimcilik kararına nasıl ulaştığını anlamak gerekir. Buna yönelik eğitimlerle öğrenciler girişimciliğe teşvik edilmeli ve geleceğin girişimci adayları topluma kazandırılmalıdır. Bu çalışmada üniversite öğrencilerinin demografik özellikleri ve girişimcilik niyetleri araştırılmaya çalışılmıştır. Başarı ihtiyacı, kontrol odağı, algılanan destek, algılanan engel gibi kişisel ve bağlamsal faktörler ile girişimciliğe yönelik tutum, algılanan davranışsal kontrol ve kişisel normun girişimcilik niyetlerinin üzerindeki etkisi önerilen bir Yapısal Eşitlik Modeli (YEM) aracılığıyla incelenmiştir. Sonuç olarak, girişimci adaylarına verilen girişimcilik eğitiminin arttırılması, doğru yönlendirmelerle iş hayatına kazandırılması, daha çok devlet desteği ile ekonomik yetersizliklerin giderilmesi ve bireylerin cesaretlendirilmesi önemli bulgular olarak değerlendirilmiştir.