Bu çalışmada, ilk kez klinik uygulamaya çıkan hemşirelik öğrencilerinde öz yeterlilik algısı ile klinik uygulamaya ilişkin kaygı ve klinik uygulamada algılanan stres durumu arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Tanımlayıcı tipteki çalışma Ekim-Aralık 2012 tarihleri arasında, İstanbul’da bir vakıf üniversitesinin hemşirelik bölümünde öğrenim gören ve klinik deneyimi olmayan 49 gönüllü öğrencinin katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Veriler, klinik uygulama öncesi ve sonrası veri toplama formları, Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri, Pagana Klinik Stres Anketi ve Genel Öz Yeterlilik Ölçeği kullanılarak toplanmış ve bağımlı örneklem t testi, Kruskal Wallis testi, Mann Whitney U testi ve Pearson korelasyon testleri kullanılarak değerlendirilmiştir. Öğrencilerin ilk klinik günün sonundaki toplam klinik stres anket puanlarının ortalamanın altında olduğu (28.6±8.86) (düşük düzeyde klinik stres yaşadıkları), öz yeterlilik ölçeği puan ortalamalarının yüksek düzeyde olduğu (70.4±7.67) (öz yeterlilik algılarının yüksek olduğu), öz yeterlilik toplam puanı ile klinik uygulama öncesi ve sonrası sürekli kaygı toplam puanı ve klinik uygulama sonrası durumluk kaygı toplam puanı arasında negatif yönde korelasyon olduğu (p<0.05), öz yeterlilik ölçeği toplam puanı ile klinik stres anketi toplam puanı arasında anlamlı bir ilişki olmadığı saptanmıştır (p>0.05). Sonuç olarak; öğrencilerin öz yeterlilik algı düzeyleri arttıkça klinik uygulamaya ilişkin kaygı düzeyi azalmakta, öz yeterlilik algısı ile klinik uygulamada algılanan stres arasında anlamlı bir ilişki bulunmamaktadır. Klinik becerilerin öğretim ve uygulamasında öğrencilerin kaygısının azaltılması önerilmektedir.