Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği dersi alan öğrencilerin pediatri klinik uygulama becerisi, kaygı düzeyleri ve ilişkili faktörleri belirlemektir. Yöntem: Tanımlayıcı, kesitsel ve ilişki arayıcı tipteki araştırma, 2013-2014 öğretim yılında bir üniversitenin Hemşirelik Bölümünde, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği dersi alan 115 öğrenci ile yürütüldü. Verilerin toplanmasında araştırmacılar tarafından oluşturulan anket formu ve “Durumluk ve Sürekli Kaygı Ölçeği” kullanıldı. Veriler sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, t testi ve Kruskall Wallis ile değerlendirildi. Bulgular: Öğrencilerin yaş ortalaması 21.55±1.49 ve %80.9’u kızdır. Öğrencilerin durumluk kaygı puan ortalamasının 43.77±10.18, sürekli kaygı puan ortalamasının 46.55±8.20 olduğu belirlendi. Öğrencilerin sosyodemografik özellikler, vital bulgu değerlendirme, fiziksel muayene değerlendirme ile durumluk ve sürekli kaygı puan ortalamaları arasında anlamlı bir fark saptanmadı (p>0.05). Çocuğun göğüs çevresini, karın çevresini ölçme ve çocuğun gazını çıkarma becerisi ile durumluk kaygı puan ortalaması; SC ilaç uygulama, ID ilaç uygulama ve postural drenajda vibrasyon hareketi, resüsitasyon, üriner kateter takma, kateter bakımı gibi invaziv bazı hemşirelik becerileri ile sürekli kaygı puan ortalamaları arasındaki fark anlamlı bulundu (p<0.05). Sonuç: Öğrencilerin çoğunluğunun hafif düzeyde durumluk ve sürekli kaygı yaşadıkları belirlendi. Pediatrik uygulama becerileri konusunda çoğunlukla kendilerini yeterli hissettikleri ve klinikte daha az uyguladığı ve gözlemlediği hemşirelik becerilerinde daha fazla kaygı yaşadığı belirlendi.