Türkiye’de çocuk suçluluğu olgusu genel olarak yapısal ve sosyodemografik faktörler ekseninde sorunu tanımlayıcı araştırmalarla ele alınmıştır. Çocuk bakış açısını orta koyan, çocuğun deneyimlerine dayanan nitel araştırmalar sınırlıdır. Bu makalede çocuk suçluluğu olgusu, suça karışmış ve mahkeme süreci devam eden 17 yaşında bir genç ile gencin devam ettiği okulda 12 hafta boyunca, haftada bir düzenli olarak gerçekleştirilen 50 dakikalık görüşmelerde elde edilen bulgular gencin bakış açısı ile ele alınmaktadır. Çalışma kapsamında ayrıca gencin babası ve okul öğretmenleri ile de görüşülerek destekleyici bir sosyal çevre yaratılmaya çalışılmıştır. Görüşmeci ve genç arasında güvene dayalı terapotik ilişkinin kurulması gencin değersizlik, umutsuzluk gibi olumsuz duygularına farkındalık kazanarak, duyguları ve davranışları arasındaki sebep-sonuç ilişkisini görmesine ve psikolojik olarak güçlenmesine katkı sağlamıştır. Sistemik bir anlayışla gencin güçlü yanlarına odaklanan bir yaklaşım genç üzerinde hızlı bir şekilde olumlu etki göstermiştir. Literatür ile uyumlu bir şekilde aile içi olumsuz ilişkiler gencin suça sürüklenmesinin başlıca nedenleri arasında yer almaktadır. Suça sürüklenmiş bir bireyin anlaşıldığını deneyimlediği ve kendini güvende hissettiği, destekleyici ilişkilere sahip olması geçmiş olumsuz yaşantılarını onararak ilerleyebilmesini ve şiddete yönelmesine yol açan olumsuz duygularını düzenleyebilmesini sağlamıştır.