Yalnızlık, bireylerin iyi oluşunu olumsuz etkileyen fakat aşk ve ilişki doyumu ile azalan bir durum olarak değerlendirilmektedir çoğunlukla. Ancak son dönemde romantik ilişkilerin yalnızlık duygusunu ortadan kaldırmayabileceğini gösteren çalışmalar aşk ve yalnızlık ilişkisine farklı bir bakış açısı getirmektedir. Bu çalışmada da üniversite öğrencilerinin aşk biçemlerinin yalnızlığı doğrudan ve ilişki doyumları aracılığı ile yordayıp yordamadığını değerlendirmek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Anabilim Dalında öğrenim gören 125 öğrenciye UCLA yalnızlık ölçeği, ilişki doyumu ölçeği ve aşka ilişkin tutumlar ölçeği uygulanmıştır. Verilerin analizinde faktör analizi ve yapısal eşitlik modellemesi kullanılmıştır. Sonuçlar tutkulu aşkın yalnızlığı azalttığını, ilişki doyumunu artırdığını, oyun gibi aşkın yalnızlığı artırdığını, ilişki doyumunu düşürdüğünü, ilişki doyumunun da yalnızlığı azalttığını göstermektedir. Bununla birlikte, tutkulu aşk, oyun gibi aşk ve ilişki doyumunun yalnızlık üzerindeki etkisinin oldukça zayıf olduğu görülmektedir. Bu durum yalnızlık duygusunun, toplulukçu kültürlerde aşk ve romantik ilişkiden görece bağımsız olabileceğinin bir işareti olarak değerlendirilmektedir.