Amaç: Araştırma, solid tümör tanısı alan 15-19 yaş grubundaki adolesanların ilk tanı alıp, tedaviye başlamadan önce ve tedavi başladıktan altı ay sonra umutsuzluk, depresyon ve anksiyete düzeylerinin ve etkileyen faktörlerin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntemler: Araştırma örneklemini 41 solid tümörlü adolesan oluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak adolesanların umutsuzluk, depresyon ve anksiyete düzeylerini incelemek amacıyla Beck Umutsuzluk, Depresyon Ölçeği ve Anksiyete Envanteri kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, Kolmogorov-Smirnov normallik testi, iki eş arasındaki farkın önemlilik testi, iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi, tek yönlü varyans analizi ve Pearson korelasyon testi kullanılmıştır. Bulgular: Araştırma sonuçlarına göre kanserli adolesanların altıncı aydaki umutsuzluk, depresyon ve anksiyete düzeylerinin ilk tanı anına göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Bulunan bu farkın istatistiksel açıdan anlamlı olduğu görülmüştür (p<0,05). Temel olarak tanı sonrası süreçte tedaviye bağlı semptomlar ve beden imajında bozulma, okula devam edememe, arkadaş ilişkilerinde ve sosyal aktivitelerde azalma, ebeveynlere bağımlılığın artması ve bağımsızlık kaybı yaşayan adolesanların altıncı aydaki umutsuzluk, depresyon ve anksiyete düzeylerinin ilk tanı anına göre daha yüksek olduğu ve bu artışın istatistiksel açıdan anlamlı olduğu saptanmıştır (p<0,05). Sonuç: Tedavi sürecinde artan umutsuzluk, depresyon ve anksiyete düzeyinin azaltılması için, adolesanların hemşireler tarafından psiko-sosyal yönden değerlendirilmesi, belirlenen sorunlara yönelik aile, okul ve arkadaş iş birliği içerisinde psiko-sosyal destek sağlanması önerilmektedir.