Bu araştırmanın amacı, sistemik aile terapisi temelli bir grup müdahalesinin üniversite öğrencilerinin ayrışma bireyleşme düzeylerine etkisini incelemektir. Bu amaçla, hazırlanmış olan program 2014-2015 eğitim öğretim bahar yarıyılında İnönü Üniversitesinde öğrenim gören ve gruba gönüllü olarak katılan öğrencilere uygulanmıştır. Uygulamalar her hafta birer oturum olacak şekilde düzenlenmiştir. Araştırma eş zamanlı olarak nicel ve nitel araştırma yöntemlerinin kullanıldığı karma yöntem desenli bir çalışmadır. Araştırmanın nicel boyutunda maksimum düzeyde geçerlik ve güvenirlik elde etmek için Solomon Dört Grup Modeli kullanılmıştır. Araştırma 4x3 (1. Deney grubu, 2. Deney grubu, 1. Kontrol grubu, 2. Kontrol grubu x ön test, son test, izleme testi) karışık desenli deneysel bir çalışmadır. Araştırmanın nitel boyutunda durum çalışması deseni kullanılmıştır. Bu bağlamda tüm oturumlar, sürecin etkililiğini ve nicel bulguların desteklenip desteklenmediğini test etmek amacıyla derinlemesine incelenmiştir. Araştırmada bir gruba ön testin uygulandığı diğerine uygulanmadığı iki deney (1. Deney ve 2. Deney) ve yine bir gruba ön testin uygulandığı diğerine uygulanmadığı iki kontrol (1. Kontrol ve 2. Kontrol) grubu yer almaktadır. Araştırmada her bir deney grubunda yedi ve her bir kontrol grubunda sekiz öğrenci olmak üzere toplam 30 öğrenci yer almaktadır. Ön-test uygulamasının yapıldığı 1. Deney ve 1. Kontrol grubu öğrencilerine Ayrışma Bireyleşme Ergen Testi uygulanmıştır. Oturumlar sonlandıktan sonra son test ölçümlerinde ve beş ay sonra alınan izleme testi ölçümlerinde aynı ölçek tüm gruplara (1. Deney ve 2. Deney, 1. Kontrol ve 2. Kontrol) uygulanmıştır. Deney grubunda yer alan grup üyelerine on hafta boyunca her bir oturumun 90-120 dakika sürdüğü sistemik aile terapisi yaklaşımına dayalı olarak hazırlanmış program uygulanırken, kontrol gruplarında yer alan öğrencilere hiçbir uygulama yapılmamıştır. Veriler, İki Yönlü Gruplararası ANOVA ve Gruplararası-Gruplariçi Karışık Desenler için ANOVA ya da başka bir ifadeyle Split plot ANOVA (SPANOVA) testi kullanılarak analiz edilmiştir. Anlamlı farkın hangi gruplar arasında meydana geldiğini test etmek amacıyla Tukey testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen bulgular, sistemik aile terapisi yaklaşımına dayalı olarak hazırlanmış olan grupla psikolojik danışma programının üniversite öğrencilerinin Ayrışma Bireyleşme Ergen Testi Toplam, testin alt ölçekleri olan Ayrılma Kaygısı ve Reddedilme Beklentisi puanlarının azalmasında etkili olduğunu göstermektedir. Ancak testin diğer bir alt ölçeği olan Kısıtlanma Kaygısı puan ortalamaları bakımından gruplararası ya da gruplariçi anlamlı farklılıklar elde edilmemiştir. Nitel bulgular ise Ayrılma Kaygısı, Reddedilme Beklentisi, Kısıtlanma Kaygısı olmak üzere üç tema altında toplanmıştır. Bu temalar ve bu temalar altında yer alan alt temalara ek olarak grup üyelerinin oturumlar sürecinde elde ettikleri farkındalıkları ve kazanımları betimsel olarak sunulmuştur. Araştırmadan elde edilen bulgular incelendiğinde sistemik aile terapisi yaklaşımına dayalı olarak hazırlanmış olan programın üniversite öğrencilerinin ABET Toplam, Ayrılma Kaygısı ve Reddedilme Beklentisi düzeyleri üzerinde olumlu etkisi olduğu ve bu etkinin izleme ölçümlerinde de devam ettiği gözlenmiştir. Ancak katılımcıların Kısıtlanma Kaygısı puanlarında anlamlı değişim olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu bağlamda uygulanan programın alanda bireysel ya da aile ile çalışan uzmanlara, ailelere, öğretmenlere, genç yetişkinlere yardımcı olacağı düşünülmektedir.