Amaç: Bu çalışma, “Bağımlılığı Önlemede Akran Eğitimi Programı” nın bir Endüstri Meslek Lisesi, Anadolu Lisesi ve Kız Meslek lisesi öğrencilerinin bağımlılık ile ilgili bilgi düzeyine ve bağımlılıktan korunmada algıladıkları öz-yeterliğe etkisini değerlendirmek amacıyla yapıldı. Gereç ve Yöntem: Çalışma yarı deneysel çalışmalardan öntest-sontest kontrol gruplu düzen kullanılarak yapılmıştır. Programın sonucunda değişim saptanan bireylerin bu değişimi nelere bağladıklarını belirlemek için nitel yöntemlerden derinlemesine görüşme tekniği ve açık uçlu soru formu uygulandı. Akran eğitimciler (13 K, 16E) örnekleme dahil edilmiş olan üç okulun 11. sınıfına devam eden öğrencilerinden seçildi. AEE alan gençlerin eğittiği 550 öğrenci ve herhangi bir programa katılmayan 550 öğrenci araştırmanın örneklemini oluşturdu. Veriler “Sosyo-demografik Soru Formu”, “Madde Bağımlılığı Bilgi Anketi”, “Ergenler İçin Madde Bağımlılığından Korunma Öz-Yeterlik Ölçeği” ve “Madde Bağımlılığını Önlemede Akran Eğitimi Programı Değerlendirme Formu” kullanılarak toplandı. Veri toplama araçları müdahale gruplarına ve kontrol gruplarına eğitimden önce ve 45 gün sonra olmak üzere iki kez uygulandı. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemlerin yanı sıra eşleştirilmiş gruplarda t-testi ve ki-kare testi kullanıldı. Bulgular: Akran Eğitimi Alan grubun bağımlılık bilgi ve öz-yeterlik algısı düzeyinin anlamlı derecede arttığı, gruplar arasındaki farkın istatistikselolarak anlamlı olduğu belirlendi. Kontrol grubunda anlamlı fark görülmedi. Çalışmaya katılan öğrencilerin hemen hepsinin katıldıkları programla ilgili olumlu geri bildirimleri oldu. Sonuç: Gençlerde bağımlılığı azaltma stratejisi olarak AE’nin etkili bir yöntem olduğu düşünülebilir. Anahtar sözcükler: Bağımlılık; akran eğitimi; önleme; ortaöğretim.