Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinin öz-anlayış ve kendini affetme düzeylerinin başa çıkma stratejilerini yormadaki rolünü test etmektir. Ayrıca, araştırmada, üniversite öğrencilerinin öz-anlayış, kendini affetme ve başa çıkma stratejileri puanları cinsiyet, eğitim görülen fakülte, akademik başarı, gelir düzeyi, anne-baba tutumu ve umut değişkenlerine göre incelenmiştir. Araştırma, ilişkisel tarama modelinde yapılandırılmıştır. Marmara Üniversitesi'nin Eğitim, Fen-Edebiyat, İlahiyat, Teknoloji, Güzel Sanatlar ve Sağlık Bilimleri Fakültelerinde öğrenim gören 478 kadın, 203 erkek, toplam 681 üniversite öğrencisinden veri toplanmıştır. Veri toplama aracı olarak, Başa Çıkma Stratejileri-Kısa Formu, Dini Başa Çıkma Ölçeği, Öz-Anlayış Ölçeği ve Kendini Affetme Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler, SPSS 21.0 VE AMOS 20.0 programları kullanılarak analiz edilmiştir. Öz-anlayış, kendini affetme ve başa çıkma stratejileri puanlarının demografik değişkenlere göre farklılaşmasını incelemek amacıyla bağımsız gruplar t testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA); değişkenler arasındaki ilişkiyi tespit etmek için Pearson korelasyon analizi kullanılmıştır. Son olarak, başa çıkma stratejilerinin öz-anlayış ve kendini affetme tarafından açıklanmasına ilişkin bulgular yapısal eşitlik modeli (YEM) ile elde edilmiştir. Araştırma sonucunda, üniversite öğrecilerinin öz-anlayış, kendini affetme ve başa çıkma stratejilerinin bazı demografik özelliklere göre farklılık gösterdiği tespit edilmiştir. Yapısal eşitlik modeli sonucuna göre, öz-anlayışın planlama, araçsal sosyal destek arama, duyguları dışavurma, davranışsal uzaklaşma, olumlu yeniden yorumlama ve dine yönelmeyi; kendini affetmenin ise davranışsal uzaklaşma, kabullenme ve negatif dini başa çıkmayı anlamlı bir şekilde açıkladığı tespit edilmiş; ve bu değişkenler arasındaki ilişkiler örüntüsünü ortaya koyan modelin uyum indeksi değerlerinin iyi uyum verdiği görülmüştür.