Bu çalışmanın amacı üniversite hazırlık sınıfı öğrencilerinin dil öğrenme stratejileri, motivasyon seviyeleri (bütünleyici, araçsal ve toplam motivasyon) ve İngilizce öğrenme başarıları arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmaktır. Ayrıca öğrencilerin dil öğrenme stratejileri ve motivasyonlarının cinsiyet, fakülte ve İngilizce öğrenmeye yönelik sınıf dışı etkinlerinin süresiyle ilgili ilişkisi de araştırılmıştır. Bu bağlamda veri toplamak için 50 maddelik dil öğrenme stratejileri envanteri, 30 maddelik motivasyon/tutum anketi ve kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Çalışmaya Düzce Üniversitesi hazırlık sınıflarında öğrenim gören 499 (207 kız ve 292 erkek) öğrenci katılmıştır. Elde edilen veriler AMOS ve SPSS yardımıyla analiz edilmiştir. Çalışmanın sonuçları öğrencilerin dil öğrenme stratejilerini orta sıklıkta kullandıklarını ve orta seviyede bütünleyici ve toplam motivasyon seviyelerinin olduğunu göstermektedir. Ayrıca öğrencilerin araçsal motivasyon seviyeleri yüksek olarak bulunmuştur. Cinsiyet değişkenine göre sadece hafıza stratejileri (kız öğrencilerin lehine) ve telafi stratejileri (erkek öğrenciler lehine) istatistik olarak fark göstermiştir. Ancak kız öğrencilerin motivasyon seviyeleri erkek öğrencilerden daha yüksek olduğu ortaya çıkmıştır. Genel olarak turizm öğrencilerinin dil öğrenme stratejilerini daha sık kullandıkları ve daha yüksek motivasyon seviyelerine sahip oldukları ortaya çıkmış ve bu durum İngilizce bilmenin ilerideki iş yaşamlarında önemli bir yere sahip olduğu ile ilişkilendirilmiştir. Ayrıca ders dışında İngilizce öğrenmek için daha fazla süre harcayan öğrencilerin hem dil öğrenme stratejilerini daha sık kullandıkları hem de daha yüksek motivasyon seviyelerine sahip oldukları ortaya çıkmıştır. Öğrencilerin dil öğrenme stratejileri ve motivasyon seviyeleri ile İngilizce öğrenme başarıları arasında istatiksel açıdan pozitif bir bağ olduğu ortaya çıkmıştır. Bu sonuca paralel olarak başarısı yüksek olan öğrencilerin dil öğrenme stratejilerini daha sık kullandıkları ve daha yüksek motivasyon seviyesine sahip oldukları, başarısız grupta olan öğrencilerin ise en az motivasyona sahip olup stratejileri en az kullandıkları bulunmuştur. Ayrıca öğrencilerin motivasyon ve başarıları arasındaki ilişkinin dil öğrenme stratejileri ve başarı arasındaki ilişkiden daha zayıf olmasına rağmen, dil öğrenme stratejileri ve motivasyon seviyeleri arasında pozitif yönde güçlü bir ilişki olduğu bulunmuştur. Bu durum başarının sadece yüksek motivasyon ile değil öğrencilerin dil öğrenme stratejileri kullanması ve benzeri davranışlar sergilemesiyle sağlanacağı sonucunu vermektedir.