Bu araştırmada, lise öğrencilerinin problem çözme becerilerini belirleyerek, spor yapan ve yapmayan öğrencilerin problem çözme becerilerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu Afyonkarahisar il merkezindeki dört lisede öğrenim gören ve 100’ü spor yapmayan, 100’ü de en az bir spor dalında faaliyet gösteren öğrenciler olmak üzere toplam 200 lise öğrencisi oluşturmaktadır. Öğrencilerin seçiminde her sınıftan öğrencinin temsil edilmesi bakımından tabakalı örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Veri toplama yöntemi olarak, Heppner ve Peterson (1982) tarafından geliştirilen ve Şahin N.H., Şahin N. ve Heppner (1993) tarafından geçerlik ve güvenirlik çalışmaları gerçekleştirilen ve 32 maddeyi içeren Problem Çözme Envanteri kullanılmıştır. Verilerin analizinde; tanımlayıcı istatistik, tek yönlü varyans analizi, tekrarlı ölçümlerde varyans analizi ve pearson korelasyon katsayısı kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, öğrencilerin genel problem çözme becerilerinin orta düzeyde olduğu saptanmıştır. Spor yapan öğrencilerde problem çözme becerilerinin spor yapmayanlara göre daha yüksek olduğu saptanırken (p<0.05) spor yapan öğrencilerin aceleci, değerlendirici, güvenli ve planlı yaklaşımda spor yapmayanlara göre daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Bununla birlikte, bireysel spor yapan öğrencilerin genel problem çözme becerileri takım sporu yapan öğrencilere göre daha yüksek bulunmuştur (p<0,01). Ayrıca, öğrencilerin problem çözme becerileri eğitim gördüğü sınıf ve spor branşı grubuna göre anlamlı farklılık göstermektedir (p<0,05). Bu araştırma sonuçlarının ilgili kişi, kurum ve kuruluş tarafından önemle dikkate alınarak öğrencilerin yetenek ve istekleri doğrultusunda spora yönlendirilmeleri ve desteklenmeleri önerilmektedir.