Amaç: Bu çalışmada dürtü kontrol bozukluklarının (DKB) tıp fakültesi öğrencileri arasındaki sıklığının ve ilişkili sosyodemografik ve klinik özelliklerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmaya Eylül 2011-Haziran 2012 tarihleri arasında, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde eğitim görmekte olan 277 4. ve 5. sınıf öğrencisi alındı. Demografik veri formu dolduruldu. Eksen I psikiyatrik bozuklukların belirlenmesinde DSM-IV için Yapılandırılmış Klinik Görüşme Ölçeği (SCID-I) kullanıldı. DKB yaygınlık oranı Minnesota Dürtü Kontrol Bozukluğu Görüşme Ölçeği’nin modifiye edilmiş şekli uygulanarak saptandı. Tüm hastalar, Barratt Dürtüsellik Ölçeği-11 (BIS-11) ve Belirti Tarama Listesi’ni doldurdu. Bulgular: Örneklem grubunda en az bir DKB eş tanısı konan hasta sıklığı %11.2 (s=31) idi. Başka türlü adlandırılamayan DKB dışlandığında bu oran %7.9’a düştü. En sık görülen DKB aralıklı patlayıcı bozukluk iken (%6.1) bunu trikotillomani (%2.5) izlemekteydi. Özkıyım girişimi DKB olan grupta anlamlı oranda yüksekti. Eksen I psikiyatrik bozukluk ek tanısı ve BIS-11’de ölçüldüğü üzere toplam dürtüsellik, plansız eylem ve motor dürtüsellik puanları DKB olan grupta DKB olmayan gruba göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha yüksek bulundu. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları DKB’nın genç erişkinlerde sık görülen, ancak tanı konmayan bozukluklar olduğunu göstermektedir. DKB, yaşam kalitesini ve ek hastalıkların gidişini etkilemektedir. Bu nedenle psikiyatrik görüşmelerde rutin olarak sorgulanmalı ve saptandığı takdirde etkin ve uygun bir şeklide tedavi edilmelidir.