Bu araştırmada, ergenlerde internet bağımlılığı ile öznel iyi oluş ve bazı bireysel değişkenler arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Araştırmaya 2011–2012 öğretim yılında Manisa merkez ilçesinde ortaöğretimde öğrenim gören 794 (335 erkek, 459 kadın) öğrenci katılmıştır. Öğrencilere, İnternet Bağımlılık Ölçeği (İBÖ), Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği (EÖİOÖ) ve Kişisel Bilgi Formu (KBF) uygulanmıştır. Verilerin analizi için lojistik regresyon tekniği kullanılmıştır. Analizlerde SPSS 15.0’dan yararlanılmıştır. Araştırmada, internet kullanım tarzlarına ilişkin değişkenlerden; internete genellikle kafeden ve telefondan bağlananların, genellikle evden ve diğer yerlerden bağlananlara göre; kullanım amacı açısından daha çok oyun, e- posta, sosyal medya ve diğer amaçlarla bağlananların daha çok ödev, film ve müzik için bağlananlara göre internet bağımlılığı olasılıklarının arttığı belirlenmiştir. İnternete bağlı kalınan süre arttıkça da bağımlılık olasılığının arttığı bulunmuştur. Öznel iyi oluş alt ölçeklerine ait değişkenlerden, önemli diğerleri ile ilişkide doyum ve olumlu duygular arttıkça internet bağımlılık olasılığının azaldığı, yaşam doyumu arttıkça internet bağımlılık olasılığının arttığı sonucuna ulaşılmıştır. Aile ilişkilerinde doyumun ise, internet bağımlılığı üzerinde önemli bir etkisinin olmadığı belirlenmiştir. Bireysel değişkenlerden cinsiyete göre erkek öğrencilerin; başarılı olan öğrencilere göre orta düzeyde başarılı ve başarısız olanların; gelecek beklentisi olumlu olan öğrencilere göre olumsuz olanların internet bağımlılık puanlarının daha yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bu bulgular ışığında, okullarda akran ilişkilerini ve yüz yüze ilişkileri özendirici etkinlikler düzenlenebilir. Velilere yönelik ise teknolojinin olumlu ve olumsuz yönleriyle ilgili bilgilendirme çalışması yapılabilir.