Bu araştırmanın amacı ergenlerde sosyal dışlanma, yalnızlık ve okul öznel iyi oluş arasındaki ilişkide empatik eğilimin aracılık rolünün incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubu 601 (311 kız ve 290 erkek) gönüllü lise öğrencisinden oluşmaktadır. Araştırmada veriler, ergenler için okulda öznel iyi oluş ölçeği kısa formu, ergenler için ostrasizm deneyimleri ölçeği, sosyal duygusal yalnızlık ölçeği ve KA-Sİ empatik eğilim ölçeği kullanılarak elde edilmiştir. Çalışmada ergenlerin empatik eğilimin aracılığıyla sosyal dışlanma ile yalnızlığın okul öznel iyi oluş üzerindeki rolünü belirleyebilmek için iki aşamalı yapısal eşitlik modellemesi kullanılmıştır. Yapısal eşitlik modeli sonucunda, doğrudan etkiler göz önüne alındığında; sosyal dışlanmanın empatik eğilimi negatif yönde yordadığı; yine, yalnızlığın da empatik eğilimi negatif yönde yordadığı bulgusuna ulaşılmıştır. Diğer taraftan empatik eğilimin okul öznel iyi oluşu pozitif yönde yordadığı anlaşılmaktadır. Dolaylı etkiler incelendiğinde de sosyal dışlanmanın okul öznel iyi oluşu empatik eğilim aracılığıyla etkilediği standardize edilmiş dolaylı etki katsayısının -.34, yalnızlığın okul öznel iyi oluşu empatik eğilimin aracılığıyla etkilediği standardize edilmiş dolaylı etki katsayısının ise -.14 olduğu anlaşılmaktadır. Model’in uyum iyiliği indeksleri göz önüne alındığında tüm uyum iyiliği indekslerinin kabul edilebilir düzeyde oldukları söylenebilir. Bulgular ilgili alanyazın ışığında tartışılmıştır.