Bu çalışmanın amacı, eğitim etkinlikleri ve gencin başarısı üzerinde etkili olduğu düşünülen atılganlık davranışının ölçülmesi, üniversite ve dershane öğrencileri arasındaki atılganlık farklarının incelenmesidir. Üniversite sınavına girecek olan lise son sınıf öğrencilerinin depresyon düzeylerinin ölçülmesi ve atılganlığın başarıyı arttırıp arttırmadığı araştırmaya çalışılmıştır. Örneklem grubu, Büyük Elazığ Dershanesi ve İstanbul Dershanesine devam eden öğrencilerle, Fırat Üniversitesi; Fen Edebiyat Fakültesi, Veteriner Fakültesi ve Mühendislik Fakültelerinin lisans programlarına devam eden öğrencilerden seçilen 400 kişiden oluşmuştur. Araştırmada her iki gruptaki öğrencileri ve ailelerini tanımak amacıyla; bir anket formu geliştirilerek uygulanmış, öğrencilerin atılganlık düzeylerini ölçmek amacıyla "Kolej Kendini Anlatma Ölçeği" (College Self-Expression Scala) ile "Rathus Atılganlık Envanteri", ayrıca öğrencilerin depresyon düzeylerini ölçmek amacıyla "Beck Depression Envanteri" veri toplama araçları olarak kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre; babanın eğitim durumu, annenin eğitim durumu, ailenin gelir düzeyi, öğrencilerin doğum sırası, cinsiyet ile atılganlık arasında pozitif bir ilişki olduğu bulunmuştur. Örneklemi oluşturan öğrencilerin, ailelerinin; yerleşim yeri ile atılganlıkları arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Her iki grupta depresyon açısından istatistiksel bir fark bulunmamakla birlikte, erkek öğrencilerin her iki grupta da biraz daha depresif oldukları saptanmıştır. Araştırmamızın başında, üniversite sınavını kazanarak üniversiteye devam eden öğrencilerin, geleceğe daha güvenle bakacaklarını ve üniversite sınavını kazanmanın bir basan sayılması gerektiğinden, üniversite öğrencilerinin daha atılgan olacaklarını öngörmüştük. Sonuçta her iki grupta istatistiksel açıdan anlamlı bir fark olmamasına rağmen, sayısal olarak üniversite öğrencilerinin çok az bir farkla da olsa daha atılgan oldukları görülmüştür. Bu sonuç hipotezimizi desteklemiştir.