Amaç: Bu çalışmanın amacı, ergenlik dönemindeki depresyonun şiddeti ile anne-baba tutumları ve aile işlevselliğinin ilişkisini incelemektir. Yöntem ve Gereç: Çalışmaya depresyonu olan 30 ergen, yaş ve cinsiyet açısından eşleş- tirilmiş sağlıklı 30 karşılaştırma grubu ve bu ergenlerin anne-babaları katılmıştır. Ergenler ‘Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi-Şimdi ve Yaşam Boyu Versiyonu’ ile değerlendirilmiştir. Ergenlerin algıladıkları anne-baba tutumları, ‘Anne-Baba Kabul-Red/Kontrol Ölçeği’ ile ve ergenlerin depresyon şiddetleri ‘Çocuklar için Depresyon Ölçeği’ ile; aile işlevselliği, anne-babalar tarafından doldurulan ‘Aile Değerlendirme Ölçeği’ ile değerlendirilmiştir. Sonuçlar: Çalışmamızın sonuçlarına göre, depresyon grubundaki ergenlerin hem anne, hem de babalarını kontrol grubundaki ergenlere göre daha yüksek düzeyde reddedici algıladıkları, iki gruptaki ergenlerin algıladıkları anne-baba kontrol düzeyleri arasında anlamlı farklılık olmadığı; depresyon grubundaki ergenlerin annelerinin, ailelerini problem çözme, iletişim, roller, duygusal tepki verebilme, davranış kontrolü ve genel işlevler açısından kontrol grubundaki annelere göre daha olumsuz; depresyon grubundaki ergenlerin babalarının ailelerini problem çözme ve gereken ilgiyi gösterme açısından kontrol grubuna göre daha olumsuz değerlendirdiği saptanmıştır. Ayrıca ergenlerin depresyon şiddeti ile algıladıkları reddedilme düzeyi ve aile işlevselliğinde bozulma arasında anlamlı pozitif ilişki olduğu; anne-babaların kontrol davranışları ile ergenlerin depresyon şiddeti arasında ilişki olmadığı saptanmıştır. Tartışma: Sonuçlarımız hem anne, hem de baba reddi algısı ve aile işlevselliğinde bozulma ile ergen depresyonu arasında ilişki olduğunu düşündürmektedir. Anne-baba tutumları ve aile işlevselliği ile ergen depresyonu arasındaki nedensel/zamansal ilişkilerin belirlenmesi amacıyla uzun süreli izlem çalışmaları yapılmasının gerekli olduğu düşünülmektedir.