Çalışma ortamındaki olumsuz durumlar çalışan ergenlerde depresyon yaygınlığında artışa yol açmaktadır. Bu çalışmanın amacı, çalışan ergenlerde depresyon yaygınlığının ve depresyonun risk faktörlerinin belirlenmesidir. Kesitsel tipte planlanan bu çalışmaya, 2002 yılı Mayıs ayında Mersin Çıraklık Eğitim Merkezi’ne devam eden 1.152 çırak ergen katıldı. Veri toplamak için; çırakların kişisel, ailesel ve çalışma yaşamı özelliklerini sorgulayan bir anket ve Çocuklar İçin Beck Depresyon Ölçeği (ÇBDÖ) uygulandı. Risk faktörlerinin belirlenmesinde Binary Lojistik Regresyon analizi kullanıldı.Çalışmaya katılan çırakların %83.3’ü erkek, %16.7’si kızdı. Çırakların yaş ortalamaları 17.3±1.3 yıldı ve %89.3’ü ilköğretim mezunuydu. ÇBDÖ puanı öğrencilerin 214’ünde (%18.6) 19 ve üzerinde, 938’inde (%81.4) 19’un altındaydı. Depresyon sıklığı kızlarda %26.6, erkeklerde %17.0 idi. Depresyon riski; intihar girişim öyküsü olanlarda, aile içinde ve işyerinde fiziksel istismara maruz kalanlarda, sigara içenlerde, uçucu veya diğer maddeleri denemiş olanlarda daha yüksekti.Çıraklarda, ailedeki ve işyerindeki olumsuzluklar depresyon riskini artırmaktadır. Koruyucu hekimlik açısından, çıraklık eğitim merkezlerinde bir psikolojik danışman istihdam edilmesi bu riski azaltmaya katkıda bulunacaktır. Ancak kesin çözüm; hükümetler, işveren, meslek kuruluşları ve ailelerin işbirliği ile 0-18 yaş arasında işçiliğinin ortadan kaldırılmasıdır.