Uluslar arası gönüllülük, yaygın eğitim ve kültürlerarası öğrenme için önemli bir araç olarak düşünülür. Avrupa Komisyonu'nun Avrupa Gönüllü Hizmet Programı (AGH), gençler için bu tür eğitim ve öğrenme deneyimleri yaratmak için geliştirilen özel bir eğitsel programdır. Türkiye 6 yıldan fazla bir süredir bu programın uygulanmasında aktif rol almaktadır ve bu bağlamda ciddi bir deneyim birikimi sağlamıştır. Türkiye'de gerçekleşen uluslar arası gönüllülük deneyimlerinin incelenmesi, ilgili literatürde gözlemlenenlerden farklı bulgular sunabilir çünkü Orta-Doğulu/Müslüman bir toplumda uluslar arası gönüllü hizmet deneyiminin diğer Avrupa toplumlarına göre çok daha fazla kültürel zorluklar yaratacağı düşünülebilir. Bu makale, arka-planda Doğu-Batı ilişkilerini temel alan sosyolojik bir perspektiften hareketle AGH Programı dâhilinde uluslar arası gönüllülüğün etkilerini araştırmayı amaçlamaktadır. Gençlerin uluslar arası gönüllü hizmet deneyimleri süreci ve sonrasında ev sahibi ülke kültürüne karşı algı ve tutumlarının değişip değişmediği veya hangi boyutlarda değiştiği ana araştırma sorusu olacaktır. Araştırma verileri, 2007-2011 yılları arasında Balıkesir'de iki farklı kuruluşta AGH deneyimi yaşayan 30 gönüllüyle yapılan ve derinlemesine mülakat tekniği kullanılan etnografik bir alan araştırmasından gelmektedir. Ek olarak, iki ev sahibi kuruluşun 8 çalışanıyla yapılan odak grup görüşmelerinden elde edilen veriler de kullanılacaktır. Araştırmanın ana bulguları, Avrupalı gençlerin Türkiye'deki AGH deneyimlerinin onların kişisel gelişim ve sosyal becerilerine ciddi katkılar sağladığı ve Türkiye ve Türk kültürü hakkında eskisine oranla daha fazla şeyler öğrenmelerine vesile olduğunu göstermektedir. Ama kültürel farklılıklara saygı, hoşgörü ve derin bir kavrayış geliştirmeyi ifade eden kültürlerarası öğrenme açısından bu deneyimlerin Avrupalı gençleri çok değiştirmediği, kültürlerarası öğrenme bağlamındaki olumlu etkilerin sınırlı kaldığı görülmektedir. Makale, kültürlerarası öğrenme etkilerinin sınırlılığının Avrupalı gençler arasında çok köklü bir şekilde yer edinen Avrupamerkezci bakış açısıyla ilişkilendirilebileceği ve eğitim politikalarında kültürlerarası öğrenme söyleminin belirleyiciliğine ihtiyatla yaklaşılması gerektiği önerisiyle sona ermektedir.