Bu araştırmanın temel amacı, 10. ve 11.sınıf öğrencilerinin yalnızlık düzeyleri ile sosyal medyaya ilişkin tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Bu araştırmayla ayrıca, öğrencilerin yalnızlık düzeyleri ve sosyal medyaya tutumlarının çeşitli sosyo-demografik özelliklere (cinsiyet, sınıf düzeyi, okul türü, öğrencilerin baba meslekleri, öğrencilerin anne meslekleri, öğrencilerin baba eğitim düzeyleri, öğrencilerin anne eğitim düzeyleri, ailenin ekonomik durumu, ailedeki kişi sayısı, öğrencilerin sosyal medya sitelerine üye olup olmama durumları, üyelik süreleri, kullanım sıklıkları ve kullandıkları araç) göre farklılaşıp farklılaşmadığı da incelenmiştir. Araştırma 2014-2015 eğitim-öğretim yılı İstanbul ili Kadıköy ilçesi Milli Eğitim Müdürlüğü'ne bağlı 4 devlet okulunun 10'uncu ve 11'inci sınıflarında okuyan 120 kız ve 130 erkek toplam 250 öğrenci üzerinde yapılmıştır. Bu araştırmada lise öğrencilerinin yalnızlık düzeylerini ölçmek için "UCLA Yalnızlık Ölçeği" (Demir, 1989), sosyal medya sitelerine yönelik tutumlarını ölçmek için de "Sosyal Medya Tutum Ölçeği" (Otrar ve Argın, 2013) ve sosyo-demografik değişkenlere yönelik bilgi almak için "Kişisel Bilgi Formu" kullanılmıştır. Örneklem grubundan elde edilen veriler SPSS 15.0 programında analiz edilerek yorumlanmıştır. Bulguların analizinde frekans ve yüzde dağılımları kullanılmış, ayrıca gruplar arası farkı belirlemede Bağımsız Gruplar t Testi, Kruskal Wallis-H Testi, hangi gruplar arasında farklılık olduğunu belirlemede Mann Whitney-U ve Scheffe Testi Analizleri; ikiden fazla grubun ortalamalarını karşılaştırılmak için tek yönlü varyans analizi (ANOVA) tekniği ve gruplar arasındaki ilişkiyi belirlemede ise Pearson Momentler Çarpım Korelasyon Analizi uygulanmıştır. Araştırmanın bulguları değerlendirildiğinde, UCLA yalnızlık ölçeği ile sosyal medya tutum ölçeği ve alt boyutları arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla yapılan Pearson Momentler Çarpım Korelasyon Analizi sonucunda, sosyal medya tutum ölçeği ile UCLA yalnızlık ölçeği (r=.85; p<.001) arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki; sosyal medya tutum ölçeği sosyal yetkinlik alt boyutu ile UCLA yalnızlık ölçeği (r=.85; p<.001) arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki; sosyal medya tutum ölçeği paylaşım ihtiyacı alt boyutu ile UCLA yalnızlık ölçeği (r=.67; p<.001) arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki; sosyal medya tutum ölçeği öğretmenlerle ilişki alt boyutu ile UCLA yalnızlık ölçeği (r=.19; p<.01) arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki; sosyal medya tutum ölçeği sosyal izolasyon alt boyutu ile UCLA yalnızlık ölçeği (r=-.15; p<.05) arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Başka bir deyişle; yalnızlık arttıkça sosyal medyaya tutum toplam puanı, sosyal yetkinlik, paylaşım ihtiyacı ve öğretmenlerle ilişki alt boyutları istatiksel olarak anlamlı olacak şekilde yükselmiş; sosyal izolasyon alt boyut puanları istatiksel olarak anlamlı olacak şekilde düşmüştür. Diğer taraftan; öğrencilerin yalnızlık düzeyleri ve sosyal medyaya tutumlarının bazı sosyo-demografik değişkenlere göre farklılık göstermesi de elde edilen bulgular arasındadır.